20 april 2016, de eerste workshop van Playgrouds 2.0. Stiekem vond ik het wel een beetje spannend. De groep kwam binnen in de prachtige en ruime atelier van Lisanne. In het atelier lag overal keramiek. Op het begin was ik bang dat ik dingen zou breken, maar dat vergeet je heel snel. Dat komt door de welkomsfeer die Lisanne uitstraalt.

Na het welkom heetten van de groep, mochten ze aan de slag. Schort om en bakken maar! Er waren vier tafels, elke tafel had een onderdeel van het keramiek proces: porselein maken, mallen maken, gieten en decoratie. Bij elke tafel was het erg gezellig, er werd veel gelachen, een klein beetje chaotische en een fijne relaxte sfeer.

Na de pauze kregen de deelnemers de kans om creatief aan de gang te gaan met keramiek. De mooiste werken werden gemaakt. Nadat iedereen tevreden was, mochten ze het keramiek aan elkaar laten zien.

Wat doet het met je als zo iets aan elkaar laat zien?

"Elkaars werken bekijken is niet spannend, omdat er genoeg veiligheid is in de groep. We zijn allemaal kwetsbaar en dat maakt het minder spannend” Tijdens dit gesprek werden er linken gelegd naar de opleiding. Marc vroeg zich af hoe de studenten dit ervaren in de opleiding, doen studenten een opdracht omdat het moet of omdat ze het ook echt willen? Wat wil het eigenlijk zeggen als kwetsbaarheid wordt beoordeeld met een cijfer?

Tijdens dit gesprek waren de studenten en docenten open en kwetsbaar naar elkaar. Dit gesprek was gelijkwaardig en ze hadden respect voor elkaar. Ik vond het erg mooi om te zien dat dit al tijdens de eerste workshop gebeurde.

Een hele leuke middag met prachtige uitkomsten waar we de volgende workshop op verder kunnen borduren.