Mag ik een moment van je?

Ik neem de kaartjes van wendingen mee en stel me voor hoe we ze met de vraag ‘mag ik jou éen muzikaal/ poetisch moment geven’ vanmiddag als pop-up in de snack uitreiken. Een tafelminiatuur. Die zou kunnen ontstaan vanuit de vraag :

• Wat was voor jou vandaag ‘het’ moment? In 1 of 2 zinnen? Dan geef ik je een ‘moment’ terug in muziek of poezie. In samenhang met het kaartje of zonder samenhang.

Mijn moeder zegt bij iets korts altijd dat het het laatste stukje chocola is van een hele reep en dat je toch niet kan weten dat dat niet waar is als je dat moment goed proeft. Dan zou het net zo goed het laatste moment kunnen zijn.

Item over muziek zou ik kunnen maken

Wat muziek betreft vind ik het heel mooi dat muziek altijd een enorme directheid heeft. Het kan jou in 1 moment naar een andere wereld verplaatsen zoals perseus door zijn vleugelschoenen grote afstanden kan afleggen door de wind en de wolken. Dus ik denk nu niet zozeer aan hele stukken. Maar ook aan een onderzoek naar muzikale momenten.

Eigenlijk zegt dit verhaaltje dus iets over dat kunst door de gewoonte van de dingen heenbreekt. Even alle zintuigen weer op scherp zet…wat is er aan de hand…. Wat gebeurt er nu…hoor je dit…. Wat denk je van de volgende zin…..

In de gewoonte

Herinnering

(klein onderzoek naar de discontue aard van de werkelijkheid en van de herinnering)

de echte herinnering is een moment. En niet een heel verhaal. Uit een verzameling momenten maak je een verhaal. Zijn we heel goed in. Verhalen maken. maar ga maar eens na..   

als je denkt aan de vraag wat heb je van wie geleerd bijvoorbeeld

Ik denk dat in herinnering brengen de ‘wat heb je van wie geleerd vraag’ wel degelijk kan en dat we daar later nog een keer op doorgaan. Omdat we daarin een verbinding kunnen maken met leren en ontwikkelen. Dat je jezelf als mens ontwikkelt door disciplinering en herhaling, maar dat daarin vaak de momenten er uit springen.

Of: wat was het moment van de dag     

Iets springt eruit. Iets trekt je aandacht.

(in dit klein onderzoek naar de discontinue aard van de werkelijkheid en van de herinnering past natuurlijk heel goed de spirituele denkers die ons aanmoedigen om in het nu te leven. Om zoals dat heet ‘in het moment’ te zijn. Ook daarom vind ik het fijn om muziek te maken en te tekenen. Daarin denk ik niet zoveel vooruit en ook niet achteruit, maar ben ik met wat ik aan het doen ben.  

Pleidooi?  

Waarom besteden we aandacht aan deze wending? En wat is precies de wending? Dat gaat over dat als je iets hebt meegemaakt het goed kan zijn om juist een of enkele momenten vast te houden precies zoals ze (levend) gingen. Bijna als een scene. Wat was de lichtval. Wat waren de letterlijke woorden. Waar stonden de betrokkenen. Als een voorval. Een gebeurtenis.

Dat is een heel andere manier van herinneren. dan een lijst met bullet points een chronologisch verloop of een beredeneerd verslag. Dat ligt dichter bij het letterlijke woord her-inneren. Opnieuw laten leven. (check de etymologie).

Wat herinnering betreft moet ik denken aan de mythe van de muzen. Dat in de oude griekse verhalen de muze verscheen die voortkwam uit een verbintenis tussen zeus en de godin van het geheugen. Mnemosyne. Ze maakten muziek en theater om de herinnering levend te houden. De glorieuze momenten te bezingen van de helden van die tijd. Er kwam een muze van de geschiedschgrijving Clio, werd vaak afgebeeld met een schrijftablet en een stift. Denk je dat ze bulletpoints maakte? Of een beredeneerd verslag? IK denk het niet ik denk dat ze momenten probeerde te vangen.   

Dit gaat groeien in de dag

Met misschien dit soort dingetjes

• Ben ik er als je me hoort stukje
• Couplet uit iemand verzamelt momenten
• Couplet uit ‘het moment vlak voor ik je zie….