Werkpraktijk

In mijn werk richt ik mij momenteel op sturingsvraagstukken binnen het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu (RIVM). Het is daarbij de uitdaging om informatie zo te presenteren dat de juiste beslissingen kunnen worden genomen door het management. Dit wordt ook wel sturingsinformatie genoemd. Deze informatie kan gaan over verschillende bedrijfsaspecten, zoals financiën, planning, voortgang en risico’s. Het komende half jaar wil ik experimenteren met het inzetten van kunstzinnige werkvormen in het verkrijgen en vormgeven van deze sturingsinformatie.

Manier van ontwerpen

Het uitgangspunt van mijn onderzoek is om ‘dynamische’ sturingsinformatie te creëren. Deze informatie heeft als doel om weer te geven wat er speelt binnen de organisatie. Aangezien organisaties onderhevig zijn aan verandering, zijn een tweetal zaken belangrijk: de informatie moet mee kunnen bewegen en snel inzichten geven.

Om deze informatie inzichtelijk te maken, richt ik ruimtes in waar aan de muren de relevante informatie is gevisualiseerd en gestructureerd. Zo’n sturingsruimte wordt ook wel Obeya genoemd. Dit principe komt uit Japan en betekent ‘grote ruimte’. Deze ruimte is een plek waar managers samen komen om na te denken, samen te werken en besluiten te nemen.

Deze informatie heeft een ‘harde’ kant, als cijfers, statistiek en data. Daarnaast is er een ‘zachte’ kant, namelijk de mensen in de organisatie. Ik vind het interessant om in de werkplaats te bekijken hoe ik deze twee zaken bij elkaar kan brengen en gebruikers van de ruimte help om de juiste keuzes te maken.

Het verder ontwikkelen van deze sturingsruimtes is tweeledig:

1. Verder ontwikkelen van de vorm van de ruimtes
2. Verder ontwikkelen van mijn rol als procesbegeleider

Praktijkgericht onderzoek

1. Verder ontwikkelen van de ruimte

Binnen het kader van de sturingsruimte daag ik mezelf uit om te zoeken naar nieuwe vormen om informatie te visualiseren. Hoe kan data worden weergegeven zodat je tot begrip en inzicht komt?

 2. Verder ontwikkelen van mijn rol als procesbegeleider

In mijn rol als procesbegeleider wil ik me verder ontwikkelen in het begeleiden van groepen mensen. In mijn werk krijg ik o.a. te maken met vastgeroeste processen en problemen waar niet makkelijk over gesproken wordt. Hoe kan ik als begeleider de juiste houding aannemen en werkvormen inzetten om naar deze patronen te kijken? En hoe verwoord ik datgene wat ik zie en voel op een manier dat het het proces ten goede komt?

Maken om het maken

Vanuit de werkplaats komt de uitnodiging om naast onderzoek gericht op mijn werkpraktijk ook artistiek onderzoek te doen. De vorm die ik hiervoor heb gekozen is aquarelleren. Deze vorm spreekt me aan omdat ik hou van het speelse proces en van kleur. Ik ben benieuwd wat ik door dit te doen leer over observeren.