In Elsevier Weekblad verscheen begin deze maand een interessant artikel over Generatie Z.
‘De leeftijdsgroep ‘Gen Z’ – geboren tussen 1996 en 2012 – vertoont zowel in Nederland als daarbuiten meer angststoornissen, depressies en andere psychische problematiek dan de generaties ervoor. Is dat een gevolg van de wereld waarin zij opgroeien of zijn zij te fragiel? Allebei, schrijft Gen Z’er Daan H. Teer op EW Podium.’
Een generatie die tot de digitale inheemsen behoord. Ze zijn ondernemend, onafhankelijk en competitief. Maar nog nooit kampte een generatie met zoveel mentale problemen.
Er bestaat een formule voor geluk, beschreven door Mo Gawdat in het boek: ‘De logica van geluk’.
De formule gaat als volgt: Geluk = realiteit – verwachtingen
Wie veel verwacht, komt bedrogen uit. Geluk lijkt er pas te kunnen zijn als je het leven neemt zoals het zich aandient, als je geen verwachtingen hebt. Maar dat is in een wereld waarin klimaatcrisis, oorlogen en een toenemende kloof tussen arm en rijk de overhand hebben, geen eenvoudige opgave. Geluk is volgens deze formule een keuze. Je bent zelf verantwoordelijk voor je geluk. Dat maakt de druk op de schouders van jonge mensen misschien alleen nog maar groter: als je mislukt, is dat je eigen schuld.
Ook op HKU neemt de zorg over het welzijn van studenten toe. Er is een groeiend aantal studenten met een decaandossier. Steeds meer studenten kunnen niet volledig studeren of doen langer over hun studie vanwege mentale problemen. Daarnaast valt steeds vaker het woord ‘triggerwarning’. Niet alles lijkt zomaar gezegd of getoond te mogen worden in de les. In plaats van docenten inhoudelijk te bekritiseren, eisen studenten vaker dat al het materiaal dat als ‘triggering’ (ontstellend), ‘onveilig’ of zelfs ‘traumatisch’ kan worden ervaren, uit het curriculum moet worden verwijderd. Hoe gaan we hier mee om? Moeten we mee in deze vraag? Moeten we er iets tegenover zetten? Hoe geven we les aan deze generatie? Wat vraagt het van de docent? Van de les zelf? En van de student? En wat is de plaats van de kunst in dit alles?
In de komende drie MusePosts willen we deze vragen verkennen door drie thema’s centraal te zetten: ik, wij en de wereld. Laten we beginnen bij ‘ik’: waar ik sta.
Lees je mee?
De redactie
All in the mind - Annemiek Vera
Ik, een student - Deel 1 drieluik 'Leren' - Jelmer Soes
In dit eerste deel van het drieluik 'Leren' gaat schrijver en docent Jelmer Soes in op het beeld van de scholier en de student na de coronajaren. Deze generatie ervaart meer angst en eenzaamheid en lijkt meer moeite te hebben met discipline en motivatie. Hoe kunnen we deze jonge mensen begeleiden? Wat hebben ze nodig? Moeten we ons onderwijs aanpassen of moeten we deze generatie weerbaar maken in een wereld die chaotischer en weerbarstiger is dan ooit aan hen is beloofd?
Voor deze MusePost selecteerde beeldend kunstenaar Annemiek Vera vier werken waarin het zoekende individu centraal staat. Annemiek is altijd geraakt en geboeid geweest door hoe gebeurtenissen, het verleden, gevoelens of emoties van invloed zijn op iemands leven. Hoe deze zich in ons verankeren en dat zij ons maken tot hoe we ons gedragen, maar daarmee niet hoeven te kloppen met wie we in ons wezen zijn.
'In mijn contact met mensen en met mijn ervaring als docent heb ik een drive ontwikkeld je bewust te maken dat wij allen kwetsbaar zijn in het potentieel dat wij dragen in onze kern en in ons lichaam. Dit potentieel nodigt ons juist uit om het te leven, omdat hier onze bezieling, levenslust en kracht in verborgen ligt. Het is uniek, groots en er huist een enorme wijsheid in. Dit vormt de grondhouding voor mijn handelen die ik inzet als mens, moeder, coach, docent en kunstenaar.'
Met een vergevorderde versie van zijn proefschrift in wording komt Bart van Rosmalen aan bij zijn promotor Harry Kunneman. De thematiek van ‘de muzen’ in de Griekse mythologie, die de heldendaden van hun tijd bezingen, is in zijn onderzoek een terugkerend motief. Aan de hand van die mythe laat Bart zien dat juist dat bezingen van anderen zingeving, zeggingskracht en gedeelde betekenis doen ontstaan. In hoofdstuk twee van dat proefschrift bespreekt Bart zijn eigen professionele praktijk. Harry Kunneman reageert fijnzinnig met: ‘Voor iemand die over de muzen schrijft staat er opmerkelijk vaak ‘ik'. Je hebt dat niet allemaal van jezelf. Er is altijd iemand die aan jou voorafgaat, iemand van wie je een bepaalde gedachte gekregen hebt, iemand die je iets heeft aangereikt’. Kunneman heeft gelukkig ook een suggestie aan Bart, namelijk om de 'zoek en vervang' knop te gebruiken en op alle plekken waar het woordje 'ik' staat te bedenken van wie hij het eigenlijk had geleerd. Het hoofdstuk knapte er aanzienlijk van op en Bart zelf ook.
De oefening 'Van wie heb je wat geleerd' is een mooie aanmoediging om stil te staan bij de mensen die jou op je weg hebben geholpen en van wie je vaardigheden of wijsheden leerde waardoor je nu bent waar je bent. Je hebt het allemaal niet van jezelf. Er staat een veld van anderen om je heen. Zo alleen ben je als 'ik' helemaal niet.
Velen van jullie vroegen ons wanneer het Musework Live Festival dit jaar plaatsvindt. Het antwoord is dat we dit jaar even geen festival organiseren. We zijn namelijk druk bezig met het maken van een boek 'Muzisch Werk' en daarmee zijn we op volle stoom. We komen snel bij jullie terug met een agenda voor activiteiten die we in het najaar organiseren. In 2024 zijn we voornemens het festival wel weer te organiseren, dus we hopen je sowieso dan (hopelijk al eerder) te ontmoeten.
