Beste lezer,

Via dit schrijven doe ik een poging in taal te vangen, wat ik gemakkelijker via mijn schilderijen laat spreken. Ik wil je graag zicht geven op mijn intenties tijdens het maken, hoe ik een energie probeerde te stollen in het visueel maken van een verhaal, waarom een werk een bepaalde titel draagt. 

Dit zie ik als mijn missie:

Altijd ben ik geraakt en geboeid geweest door hoe gebeurtenissen, het verleden, gevoelens en emoties van invloed zijn op iemands leven. Hoe deze zich in ons verankeren en dat zij ons maken tot hoe we ons gedragen, maar daarmee niet hoeven te kloppen met wie we in ons wezen zijn. 

In mijn contact met mensen en met mijn ervaring als docent heb ik een drive ontwikkeld om bewust te maken dat wij allen kwetsbaar zijn in het potentieel dat wij dragen in onze kern en in ons lichaam. Dit potentieel nodigt ons juist uit om het te leven, omdat hier onze bezieling, levenslust en kracht in verborgen ligt. Hetgeen waar je je kwetsbaar in voelt, is juist uniek, groots en er huist een enorme wijsheid in. Dit bewustzijn vormt de grondhouding voor mijn handelen als mens, moeder, coach, docent en kunstenaar.

Werk 1 Hold on

Haar hoofd rustend op een stoel. Je ziet en voelt dat er veel in haar omgaat. Het werk toont een moment van een zoeken naar troost. Zonder iemand erbij. Alleen is zij, met zichzelf. In het maken van dit werk vroeg ik mij af hoe we omgaan met het vinden van troost of zoeken naar troost. Houd je het vol? Kunnen we onszelf vasthouden? Troosten? 

Kunnen we onszelf voelen als er niemand is? Hoe kwetsbaar is dit? Kunnen we zelf rusten in gevoelens van ongemak, pijn of verlies? Of is het ingewikkeld om onszelf hierin te ontmoeten? Ja, dat is het. Het is ingewikkeld om aanwezig te zijn in diepe gevoelens. Het is eenvoudiger om jezelf af te leiden of ervan weg te bewegen. Maar houd vol. Want wat kunnen we onszelf geven als we op deze plek in onszelf wel authentiek aanwezig kunnen zijn? 

Ik beoog met dit schilderij een eervol moment te laten zien waarin zij haar hoofd neerlegt, dit volhoudt en niet voorbijgaat aan deze gevoelens die eenieder ontmoet in het leven. Zij vindt troost bij zichzelf. Houd vol en wees hier zo even in liefde met jezelf. Als je het jezelf kunt schenken, kun je ook aanwezig zijn voor een ander die troost zoekt in jouw schoot. Hold on gaat daarmee ook over hoop, zoals in de mythologie van Pandora. Als Leed uit de vaas is ontsnapt, kan Hoop, die op de bodem ligt, worden ontmoet. Hoop is een stuwende en ondersteunende kracht. Als we troost kunnen vinden bij onszelf, onszelf vast kunnen houden in liefde en dit vervolgens ook aan elkaar kunnen geven, kan er hoop zijn.

Werk 2: All in the mind

Het werk toont een ongewoon tafereel. Ik schilderde een hert op het hartgebied en de buik. Het is bijna een zwangere vrouw zo. Het hert ligt in ruste, de vrouw gelaten, de gans wakend bij het hoofd. 

In de Middeleeuwen beschouwde men het hert als dier dat tussen verschillende dimensies kon reizen: het ene moment was het hert daar, en als je knipperde met je ogen, was het beest verdwenen: zo snel en geraffineerd kan een hert zichzelf laten verdwijnen. Het moest wel zo zijn dat het hert naar een andere dimensie sprong. Ik vind dat een mooi gegeven. Met dit tafereel wil ik via het hert verwijzen naar deze symboliek die ik graag vergelijk met het vermogen van de intuïtie. Daarnaast ligt er in onze buik allerlei kennis opgeslagen. Een enorm potentieel. Onze levenskracht, onze wijsheid en ons voelende deel huizen daar. Het is ook een kwetsbaar gebied. De buik heeft letterlijk geen bescherming van botten. 

De gans is een dier dat alert en waakzaam is. Via dit dier probeer ik zichtbaar te maken hoe we via het hoofd waken over het potentieel en meer leven op plekken in het hoofd dan in het lichaam. We dalen mogelijk niet af in het lichaam en het voelende deel. We hebben het hoofd met haar kwaliteiten in ons collectief te veel op een voetstuk geplaatst en de buik, ons onbeschermde deel, is daardoor vaak een onbekend, onbewoond gebied, geworden. 

Werk 3: Reform 

Een ode aan Vermeer. Wie kent het meisje met de parel niet? Met dit werk toon ik het moment dat ze de parel in haar oor doet - of het moment dat ze zich van die oorbel ontdoet. Dit werk is een ode aan dat alles een "ervoor en erna moment” kent: een grotere context heeft. Het zien van context en daarmee bewust worden van de momenten om het momentum heen, geeft ruimte tot het herscheppen of herdefiniëren van betekenis.

We verbinden ons, volgens mij, te veel aan het beeld van wat er letterlijk te zien is, het beeld van wie we denken te zijn, of zouden moeten zijn. Daarin raken we soms te ver af van wie we in essentie zijn. Wat is de hoogste optie voor jouw potentieel en hoe ontmantel je je oude denk-, of gedragsframes die hieraan niet bijdragen? Als je weet door welk frame je de wereld ontdekt of hoe je erdoor getriggerd wordt, kun je het reframen. Dat is een diepere beweging; het vraagt om beweging aan de binnenkant en het bevragen ervan. Dan volgt de bewustwording - van jouw potentieel en jouw blik op de wereld-, wat ruimte en inzicht biedt om jezelf te herscheppen. Dit proces vraagt om innerlijke moed en kwetsbaarheid. Elk moment biedt deze kans en kan een uitnodiging zijn om een keuze te maken in hoe je de wereld wil aannemen, hoe we op situaties reageren en wie we in onze essentie zijn. 

Werk 4: Nothing more to show

In presence zijn, bezieling en liefde zijn krachten die niet gaan over wat je doet, wat je zegt of over hoe je acteert. Het zijn meer onzichtbare krachten die waar te nemen zijn op een ander niveau. Deze krachten dragen het potentieel om op een ander niveau contact te maken met jezelf, de ander of je omgeving. Het is een transformerende en helende kracht. 

Dit werk geeft gezicht aan deze innerlijke krachten, die in iedereen huizen. Naast het verleden, onder leed of in onze essentie ligt de kern: het potentieel. Het deel in ons dat uniek is, dat groots is, waar een enorme wijsheid huist. Daar waar je thuis bij jezelf bent, waar je troost en hoop vindt, en van waaruit je liefde kunt putten, bezieling kunt halen en in de wereld kunt zijn, met je hele zelf.

Annemiek Vera – april 2023