Tijdens het PENnen wordt niet gekeken of het gemaakte werk goed of fout is. Het werk dat er is, is er (punt). Het maakt niet uit of het af is, in het begin stadium zit, er halverwege tussen hangt of alleen een gedachte is. Ik merk dat ik dit heel prettig vindt. We kijken zonder waardeoordeel naar het werk. PEN maakt onderdeel uit van het proces, in plaats van dat ik het gevoel krijg dat ik mijn werk zou moeten verantwoorden.

Tijdens het PENnen gaan we als groep een proces door. Niks is goed of fout, het is. Het voelt heel veilig, omdat we allemaal de reis van het PENnen aangaan en we ons allemaal kwetsbaar opstellen.
Tot nu toe heb ik iedere sessie als bijzonder ervaren. De eerste paar om te ervaren hoe het is dat je pen 'gewoon' schrijft. Uit mijn vingers kwamen soms teksten die ik niet van tevoren had kunnen verwachten. De sessie met het theatrale lezen vond ik heel bijzonder, omdat ik toen voor mezelf nog niet kon benoemen waar ik mee bezig was. Na de sessie kon ik dat nog niet, maar ik had wel gevoeld dat de anderen (onbewust) begrepen waar ik mee bezig was. De kracht van het gebaar en het voelen heb ik toen heel sterk ervaren.
De laatste sessie was voor mij echt een eye-opener. Ik had een filmpje gemaakt over creativiteit. Bij het 2e deel zag je vooral wat ik die week ervoor heel sterk had ervaren, ik voelde me onzeker, had weinig ruimte in mijn hoofd voor het maken vanwege andere verplichtingen en er bekroop me een gevoel van 'angst' en twijfel. Annemiek introduceerde die sessie een nieuwe methode, namelijk het maken van opstellingen. Onzekerheid zou op dit moment een te groot thema zijn voor de opstelling, daarom heb ik ervoor gekozen om inspiratie op te stellen. Betul was representant voor deze inspiratie. Wat zijn voelde omschreef heel goed wat ik ook voelde. Haar handen voelden zwaar aan en kon ze moeizaam bewegen (ik voel dit niet zozeer in mijn handen, maar in mijn hele lichaam. De moeite om mezelf in beweging te zetten). Ze vertelde dat ze heel snel, maar wel oppervlakkig ademde en zich onrustig voelde, exact hoe ik me ook voelde! Op een gegeven moment gaf Annemiek haar iets in handen. Dit voelde ze en liet ze door haar handen gaan. Meteen voelde ze verlichting. De conclusie was om te gaan doen! Later realiseerde ik me dat DOEN een heel mooi woord is. Het gaat niet alleen om maken, maar echt om doen, aan de slag zijn, bezig zijn, dan komt het creëren vanzelf.
Annemiek benoemde nadat Betul representant-af was dat wanneer ik iets te pakken heb, ik vanzelf van het een op het ander doorga. Als een kettingreactie. Net als de Kadaver Exquis-tekeningen, waarbij het een voortgaat op het ander. Een mooie link met hoe ik vaak te werk ga.