Naar de toekomst toelopen, terwijl ik hem zie, vanuit het verleden, schrik ik enorm in het nu. Ik kijk naar mezelf en zie de kramp van mezelf en mijn vraagstuk.<br />Terwijl wanneer het verleden voortdurend in het zicht blijft (ik loop dus achteruit naar de toekomst toe) ik mijn vraagstuk veel meer als spelen ervaar, zicht op wat ik allemaal gedaan en verwerkt heb. Ik krijg er zin in.
