2.

De opdracht is ‘een uur op avontuur’. We krijgen allemaal een windrichting. En de opdracht om ons zoveel mogelijk in een rechte lijn te bewegen. Dat er obstakels zouden komen, wisten we. De vraag was ‘wat doe je er mee?’ Na een uur kwamen we terug. We werden aan een andere kunstenaar gekoppeld en we zouden iets voor de ander maken aan de hand van ons avontuur. Ik schreef deze brief aan Elea, die ik in een leeg cd-hoesje stopte (dat ik op mijn weg vond), met daarin een blad van een boom dat tot op de nerf versleten was en dat ik vond in mijn schoen. Ik was namelijk op mijn tocht in de sloot gevallen.

Lieve Elea,

Ik sprong over de sloot

de overkant gehaald

maar het was te steil, te glad

Ik greep me vast aan brandnetels

Mijn telefoon dobberde in het water

Als er iets sterft, komt er dan ergens anders iets tot leven?

Een levendig gesprek voer je zonder telefoon

Op het fietspad, bij paaltje 7/2 fietst Seintje Pepping voorbij

Dat ze zo heet, weet ik nog niet als ik vraag:

“Mag ik u iets vragen?”

Ik weet niet wat ik vragen wil

Toch houd ik haar aan

Ik laat haar mijn natte broek zien, mijn natte sokken

Misschien heeft zij een mooi moment voor me

omdat mijn foto’s net allemaal in het water zijn gevallen

Seintje vertelt me dat ze hier vaak fietst

Sinds kort heeft ze een elektrische fiets

Haar man heeft een racefiets

Ze fietsen niet samen vanwege het verschillende tempo

Ik vraag me af wie van hen sneller is

“Hier groeien de margrieten zo mooi”, zegt ze

“en verderop de gele lis”

Ze komt uit Staphorst,

heeft vegen witte zonnebrandcrème op haar wangen

vlak onder haar bril

Sinds ze haar man heeft leren kennen

woont ze in de polder

Nu al 30 jaar

Ze is het liefste thuis, in de tuin

Als ik vraag hoe ze heet, zegt ze:

“Pepping. Seintje Pepping”

Als ze wegfietst op haar elektrische fiets moet ik huilen

Seintje is ook de naam van het vriendinnetje van mijn nichtje

Ze stierf een paar maanden terug

Ze was pas 14 jaar oud

Als er iets sterft, komt er dan ergens anders iets tot leven?

De natuur zoekt evenwicht, toch
Ik hoor een koekoek

Ik zie vogels in de verte op het water

Een witte vogel vliegt met luide vleugelslagen op

Daar is de wereld

Ze strekt zich voor me uit

Mijn armen branden

De hand waar ik mee schrijf,

greep zich vast aan de brandnetels om houvast te vinden

Ik ruik de modder aan mijn benen

De wind ruist

Ik leef

Ik leef

Liefs,

Anouk

Later schreef ik:

Ik viel in het water

een sloot niet heel breed

en even later

toen ik mijn schoen uit deed

vond ik een klein stukje dood

in mijn natte sok

Een blad tot op de nerf vergaan

achter de lip van het stevige leer

een doorschijnend lichaam

zo teer

zo broos

vergeten tussen eendenkroos

Op de kant nam ik haar

in mijn hand

het blad

met enkel nog de lijnen

en daar doorheen de mijne