Makerschap in cocreatie?
Cocreatie is een vorm van samenwerken, waarbij alle deelnemers invloed hebben op het proces en het resultaat van dit proces. Het is een manier waarop ik graag samenwerk in projecten.
Een projectteam mee nemen in deze vorm vraagt aandacht voor het gesprek over houding en verantwoordelijkheid. In voorspelbare projecten voelen teamleden zich vaak alleen verantwoordelijk voor hun eigen deel binnen een project. De verantwoordelijkheid voor het grotere geheel en het uiteindelijke resultaat ligt vaak bij één persoon: de projectleider of de directeur. Zodra je complexere vraagstukken wilt oplossen, draagt het enorm bij aan het resultaat als teamleden denken en handelen over de grenzen van hun eigen rol heen. Dit vraagt een proactieve houding. Onderstaande situatie bevestigde voor mij het belang om gedeelde waarden niet alleen te benoemen, maar vervolgens vooral te reflecteren op het handelen, zodat de waarden ook in het doen overeen komen.
Het is avond en de eerste trainingsdag zit er op. We hebben net gegeten en er werd veel gepraat en gelachen. Na het eten hebben een paar mensen het plan opgevat om muziek te maken in de grote zaal. Daar staat een vleugel, Patrick had zijn gitaar mee en Bart zijn cello. Bart vroeg me: ‘Speel je mee?’
Ik reageerde met: ‘Ik speel niets.’
Ik dacht: met spelen wordt bedoeld, op een muziek instrument. Daar moet je voor gestudeerd hebben en dat heb ik niet, dus ik kan niet mee spelen. Maar ik hou van muziek, dus ik wilde graag publiek zijn.
Bart begon te spelen op zijn cello en Patrick op zijn gitaar. Ik deed m’n ogen dicht en liet me meevoeren door de muziek.
Na een paar minuten deed ik m’n ogen weer open en zag ik dat mijn mede ‘publieksgenoten’ in beweging waren gekomen. Melanie was aan het knippen op het ritme van de muziek, Marjolijn stond naast haar stoel, Peter was aan het dansen en Anouk zat naast me en hield uitnodigend een propje papier voor mijn gezicht.
Ik besefte me: Oh wacht! We zijn allemaal onderdeel van het spel. Iedereen op z’n eigen manier. En ik doe ook mee.
Ik pakte het propje aan en mengde me in de dynamiek van het spel. Er ontstond een mengeling van theater, dans en tekenen. Het was een bijzondere ervaring om actief onderdeel te zijn van een spel, waarvan ik in eerste instantie een passieve rol dacht te hebben.
Assumptions is the mother of all fuck ups
Ik was uitgenodigd om onderdeel te zijn van een spel. Maar door mijn aannames bij het woord ‘spelen’ uit de mond van een muzikant, had ik mezelf al buiten spel gezet.
Hoevaak zullen dit soort miscommunicaties plaats vinden op de werkvloer waardoor mensen niet in actie komen? In het boek Muzische Professionalisering wordt verwezen naar Alasdiar MacIntyre die zegt: ‘De ontdekking van gedeelde waarden tussen mensen bestaan niet alleen op grond van afspraken, maar zoals in de deugdenethiek beschreven, ontstaan vanuit het ‘doen’ van praktijken en het delen van verhalen.’