Nooit keek ik langer in de ogen van een vreemde. Maar zaterdag zat ik daar, recht tegenover haar. Ik, op zo’n typische herfstdag in november, op een kruk in het kunstatelier De Bron in de binnenstad van Den Haag. Zij, ergens aan het begin van 2018, aan het strand van Scheveningen. Ik zie een portretfoto, dan een mens, daarna mezelf. Het ontroert.

‘Niet vaak krijg je de kans om iemand zonder schaamte zo lang aan te kijken,’ vertelde Bruno van den Elshout me, de bedenker en uitvoerder van het project. Met 144 mensen had hij – een kalenderjaar lang - een wezenlijke ontmoeting. Tussen negen en vijf was er een wandeling en veel gesprek. Whatever the weather, niet toevallig de titel van het project. De foto’s – telkens op dezelfde plek gemaakt, op hetzelfde uur, in hetzelfde kader - zijn het enige wat aan de ontmoeting herinnert.

Ik ontmoet Bruno deze zaterdag ook voor het eerst. Hoewel zijn werk me online al op diverse wijze heeft geraakt. New Horizons bijvoorbeeld bevat 8.755 vergezichten van de Noordzeehorizon, een jaar lang ieder uur in beeld gebracht. Geen moment hetzelfde. En hij vertelt me over hoe het ooit begon, ergens rond 2007, op een reis door Europa. Met vijf tot tien gesprekken met vreemden in elk land van de (toen) 27 lidstaten van de Europese Unie. Hij interviewde 2700 jonge Europeanen over hun dagelijks leven, hun wensen en zorgen. De titel: Us Europeans

http://www.newhorizonsahead.nl/beeld

http://www.photologix.nl/useuropeans/

Wie zich interesseert in de mens en zijn eigen mede-menselijkheid raad ik een bezoekje aan bij Bruno. 
Tot en met 29 november 2020 vind je hem nog in zijn eigen atelier. Anders op de verschillende websites.

http://www.whatevertheweather.nl/welcome?lang=nl