Ode aan de Fuzische Professoralisering door Hanke Drop
Tijdens het diner was er ruimte om Bart toe te spreken. O.a. met deze ode aan de Fuzische Professoralisering:
Zeer geleerde Bart, familieleden, vrienden, anderszinse dames en heren in de zaal,
What you see is not what you get op dit moment. Want vanavond spreekt het kunstwerk je toe. Je boek spreekt je toe. Via mij. Of eigenlijk: het boek spreekt terug. En wat zegt je boek je dan?
Nou, even opnieuw dus:
Na jarenlang hakken en plakken aan m’n losse extremiteiten, hoofddelen en voetenwerk kreeg ik dan maart jongstleden eindelijk m’n body of knowledge. Dus toen dacht ik, ik dacht nog: hup, da’s de laatste horde! Maar niks hoor, toen kwamen nog de pijnlijkste snijpartijen en glijpartijen. Asjemenou! En toen dacht ik: wie geeft die jongen nou toch eens effe richting aan zijn individuele handelen?! En ja hoor, toen kwam die laatste narrative quest. Naar mijn persoontje dus.
En toen, na eindeloze zelfbetrachting in vooral prudentia, temperantia en fortitudo werd ook ik eindelijk in mijn iustitia beloond en in Aristoteliaanse zin vervolmaakt van ongevormd ‘boek-zoals-die-is’ tot ‘boek-zoals-die-zou-kunnen-zijn.’ Mijn vervolmaking tot ‘boek-zoals-die-zou-kunnen-zijn’ komt ’t best tot uitdrukking in m’n titel: Fuzische Professoralisering. En daaronder iets in geel over de waarden van pubs voor het professorale handelen. Die kunnen nauwelijks worden onderschat natuurlijk. En daar weer onder prijkt ‘t ooit verguisde twitterlogo van Paul Klee. Ik vind ’t een puik dingetje. Oh zo!
Er schijnt al veelvuldig over te zijn gesteggeld, geharreward en gebakkeleid binnen én buiten de HKU, maar laat ik nou zelf ‘ns een balletje opwerpen: wat is nou precies dat fuzische??? Voor zo’n vraag grijp ook ik– net als die kapsoneslijers van ‘n Macintyre, Gadamer en Sennett - natuurlijk terug naar iets ouds van vóór die vermaledijde Verlichting. Want toen was alles nog simpelweg waar. En dan komen we uit bij Plato, die beweert dat physis natuur betekent en dat dát de eerste creatieve kracht is. Pffff, een kind kan de was doen. Plato frommelde dan nog wat met hoe de ziel en de natuur zich tot elkaar verhouden, en kwam erop uit dat de ziel alleen bestaat dankzij de natuur. Aristoteles, - Ari voor de ingewijden - die minder op had met geneuzel over de ziel want die valt gewoon samen met het lichaam - vond dat physis eigenlijk ‘groei’ betekende, en haalde er onmiddellijk – en terecht - de kunst bij. Kunst is afhankelijk van de natuur, om in beweging en dus tot stand te komen.
Gooi maar in m’n pet de hele boel, volgens mij gaat ‘t bij dat fuzische gewoon om zoiets lekkers als aantrekken en samen ontploffen. Bart noemt dat in het lectoraat “expressief belichamen.” En daar dan dus wetenschappelijk in groeien, dat leidt ongetwijfeld uiteindelijk tot een professorale ligstoel. In dat fuzische dus. Een beweeglijk geheel, daar kun je je wel van alles bij voorstellen. We gaan ’t meemaken, Bart!
Maar niet voordat is voldaan aan de lectorale RGW-afspraak om het ruzische fuzisch verder te ontwikkelen. Nou, dat vin ik nou zó mooi! Dat samen ontploffen niet alleen leidt tot natuurlijke meerstemmigheid van individuele stemmen die tot klinken komen in gemeenschappelijkheid, maar dat ’t wetenschappelijk mag ontsporen in ‘t ruzische! Diep onderzoekend peuren in angst, ‘t tragische en in mislukken, en die terechte vraag: waarom zou het fuzische overstijgen van particulariteit dan tot het goede gemeenschappelijke leiden en niet tot het kwade? Oorlog past toch ook in de spelregels van de homo ludens, niet dan?
‘es even kijken, heb ik nou een sluitende definitie van fuzische professoralisering gegeven? Ja toch? Of wacht ‘es even… met m’n nieuwe bril zien ik inene dat ik een ándere titel heb! MUZISCHE professoralisering!!! Asjeblief!! Mij vertellen ze ook nóóit iets! Mu-zies??? Never heard of. Hoe bedenk je ’t zo??? Hoe kan ik dat verstehen??
Muzische professoralisering. De betekenis van dat wat zich aan ons voordoet bedenken we zelf. Ik kan dus als sensemaker van de in beginsel onoverzichtelijke situatie waarin ik nu verkeer zélf zin en betekenis maken.
Muizen! In sommige achtergestelde regio’s in Nederland ook wel “muzen” genoemd.
Heel erg hartelijk gelukgewenst met je eerste stap vandaag op weg naar die ligstoel, Bart, en veel plezier bij alles wat nog komt! Zet ‘m op met witte muzen!!!!