Driegesprek

Peter begint. Zijn anker-ervaringen gaan meer over momenten dan voorwerpen. Peter toont ons een fragment van de Portugese pianiste Maria Pires. Zij zit als soliste met het orkest op het podium voor het concert wanneer blijkt dat zij niet de juiste partituur bij zich heeft. Je ziet haar ongeloof, wanhoop bijna. "Je wilt daar weg, niet zijn". De dirigent blijft rustig en zegt je kan het, en dan begint zij na een intens lang moment te spelen, haar vingers kennen de toetsen, haar limbische systeem kent het. Peter heeft een parallelervaring in de dans, waarin een opvoering zo anders en zo moeilijk was doordat de belichting wegviel en hij en zijn danspartner op de tast de tango moesten dansen: de grote vreugde toen ze dat aangingen en elkaar overeind en in beweging hielden.

"Ik werd gedanst" en 'als ik ga vertellen dan hoor ik dingen die zijn niet van mij'. Dat doet makerschap dus met ons, het maakt ons uniek en tegelijkertijd zoveel groter dan we zelf zijn. Fascineert me zijn voorbereiding: de vloer en de ruimte voelen, de muziek testen, er al eens gestaan hebben. Peter heeft het over de 'rand onderzoeken' en prompt denk ik aan traumaonderzoek, het woordloze in het wak, maar ook steeds de rand opzoeken want daar liggen de schatten.
Martine komt met het groen, de wereld in de wereld en houdt dat in haar hand, als een rentmeester, de aarde in onze handen. Haar landschap is heel gelaagd en dat herkent zij altijd en brengt zij graag ook naar het denken.
Ik leg bij THUIS twee beelden neer van ons boek Seeking home in a strange land maar eveneens van een vrouw die getroffen wordt door een explosie. Het werk hangt in Vught, ik noem het de klap en vertel dat er in de explosie merkwaardig genoeg ook iets intact blijft. Er is waardigheid in de klap. Deze waardigheid toont zich ook in en aan het lichaam. Misschien is de destructie nodig voor het nieuwe. Er zit duisternis en licht in en het spoort aan niet bang te zijn voor het duister.
We leggen de voorwerpen en de film bij elkaar en dan komt Peter met de verbinding van Martha Nusbaums De breekbaarheid van het goede.
We maken een ritueel voor onze bezoekers en geven de aarde heel voorzichtig aan elkaar door terwijl ik Willem Hussem citeer:
Als je kijkt
Zie je nog niet
Als je ziet
Grijpt het je aan

Driegesprek

Reacties