De opvoering van onze inzichten van donderdagmiddag is gister. Vandaag beginnen we waar we gekomen waren. We keren even terug. Wat kunnen we er nog meer uithalen behalve een bijzondere herinnering of een toevallig geschoten foto?

Op de vloer komen stroken met citaten uit onze opvoering te liggen. Ze liggen over de vier kwadranten heen. Als wildsporen in de sneeuw. 

Als ordeningsprincipe voor deze data suggereert iemand het alfabet. Vele handen schuiven de stroken op hun plek.

En dan lezen we van boven naar beneden. Ieder haar of zijn eigen citaat. Het is een werk geworden dat begint terug te spreken tot ons. Het lijkt te kietelen, verrassen en ontroeren.

Wat Ed erover zegt...

‘De Sesamstraatmethode’

We maakten gebruik van het alfabet om inspirerende quotes te ordenen. Dat is paradoxaal genoeg tegelijk een onwrikbare structuur en volstrekte willekeur. Zo ontstond een synthese van systeemdwang en speelsheid. Waar ontstaat dan de betekenis? Daar waar dit verschil er niet meer toe doet.

Wat Jinke erover zegt...

Persoonlijk raken:

De context van een woord, een zin kleurt de betekenis. Van A-z, of op kleur en op lengte. Elke nieuwe brief met de zelfde woorden heeft nieuwe betekenissen. Welke betekenis geef ik mee in mijn woorden, binnen mijn context?

Publiek maken:

Hoe kan je samen tekst maken en deze knippen en plakken zodat er antwoorden op de gestelde vragen komen?

Terug uit de groep:

Vraag aan de groep: Hoe gaan we het zichtbaar maken?

Wat Anneke erover zegt...

‘Het Orakel van de potloden’

Hoe mooi, zinnen die we uitspraken, samengebracht tot een nieuwe vorm en in de opvoering maakt het een sprongetje van blijdschap, in mij.

Wat Idwer erover zegt...

Act 1 - defensie / weerstand

A: Ik zie een man met conceptuele ideeën die daar zorgvuldig over praat

B: … ik wil nu eindelijk wel eens weten wat je me te bieden hebt & waartoe ik word opgeleid!

Act 2 - hij/zij knikt ja / stapt in 

A: Flessenpost voor onderwijs innovator

B: Hmmm ja, het is het onderzoeken waard.

Wat Annemiek erover zegt...

Als we lang met ons materiaal werken, verschijnt er meer

Na de opvoering van de citaten tot de brieven die we schreven, hebben we de citaten neergelegd in de velden  SAMEN MAKEN - PERSOONLIJK MAKEN - KENNIS MAKEN - PUBLIEKELIJK MAKEN

De citaten uit de brief aan Stijn worden op dit moment pas echt van mij. Gister gaf ik ze aan Stijn , nu hebben ze mij iets te zeggen. En daarmee worden ze nog waardevoller. Nu de woorden heen en weer bewegen tussen Stijn en mijzelf. Ik heb via mijn brief aan hem, een antwoord op mijn eigen vraag gekregen. We leggen vervolgens alle citaten neer en de structuur die we volgen (ons gegeven door het alfabet) wordt een tekst die we met elkaar voordragen. De vorm geeft zo antwoord vanuit ons handelen en de vorm legt voor mij de kern bloot.

Wat Alexandra erover zegt...

‘Een landschap van werkvormen’

1. we hebben aan het einde van dag 1 iets opgevoerd voor de hele groep. Daarmee iets vastgepakt en er een strik omheen gedaan.

2. Op dag 2 hebben we de performance op stroken geschreven en in de ruimte gelegd. Hetzelfde ‘stuk’ maar in een andere vorm.

3. Toen hebben we op de stroken een algoritme losgelaten: het alfabet. Dat zorgde ervoor dat de losse stroken weer een nieuw geheel werden. De tekst hebben we publiek gemaakt door voor te lezen.

4. Tot slot heeft iedereen voor zichzelf genoteerd wat deze vorm je brengt in het kader van je onderzoeksvraag.

De volgende stap

Ik wil deze blauwdruk in mijn achterhoofd houden bij het ontwerpen van een studiedag. Ik wil een landschap ontwerpen waarin de deelnemers kunnen instappen in verschillende werkvormen vanuit een wens of vraag. Onderdelen zijn maken, opnieuw kijken, in een andere vorm leggen en persoonlijk maken. Dit biedt gelegenheid voor verdieping.

Wat Mariska erover zegt...

‘Samen maken’

Luister naar wat er al is, het antwoord ligt er al.