Als kind wilde ik een röntgenbril om dwars door de kleren en de huid van anderen heen te kijken, De aanwezigheid van spieren, organen, botten en bloed kon ik maar moeilijk rijmen met hetgeen ik aan de buitenkant kon zien. Dat iedereen de hele dag met die vreemde binnenwereld rondliep en deed alsof het niets was. Er was nog een andere laag: de gedachten, ideeën en gevoelens die in de binnenkant van het lichaam huizen. Daarvan zou je met een röntgenbril toch sporen moeten zien? (Statement van Caren van Herwaarden in Blijf! en op haar site