Vééls te echt
Ik ben getogen in een iets 'zuidelijkere' wijk te Rotterdam, maar in Noord kwamen de beelden uit het verleden weer sterk boven. De krakkemikkige balkonnetjes, de huizenstijl, de uitgeholde trap waarlangs ooit een trektouw voor de deur had gezeten, de Rotterdamse tongval, de gewone wijkbewoner...kortom het niet lullen maar poetsen gehalte.
Daar kwamen wij, of laat ik zeggen ik. Met een Hooggeschoold Utrechts Kunst gehalte gezelschap, op hippe fietsjes door de wijk. Wat was ik ver van mijn Rotterdam vandaan. Wat was het confronterend, en goed om te doen. Te zien, voelen, horen, ruiken hoe een wijk en 'kunst' elkaar vinden in prachtige en eenvoudige projecten. Met een simpel en erg smaakvol en sfeervol maal op de vrijdagavond. Als 'thuis vroeger' aan tafel. Ik baalde dat ik niet onder de mensen ben gaan zitten, en later alle plekken bezet waren. De volgende ochtend vroeg langs de Maas gestaan, naar Zuid gekeken, en me weer 'schoffie' gevoeld.
Ik ben geraakt, door de stad, de mensen en mijn collega's. Het 'wat als'... Ik moet dan toch nogmaals J. Deelder citeren.
Rotown magic
Rotterdam is niet te filmen
De beelden wisselen te snel
Rotterdam heeft geen verleden
en geen enkele trapgevèl
Rotterdam is niet romantisch
heeft geen tijd voor flauwekul
is niet vatbaar voor suggesties
luistert niet naar slap gelul
't Is niet camera-gevoelig
lijkt niet mooier dan het is
Het ligt vierkant hoog en hoekig
gekanteld in het tegenlicht
Rotterdam is geen illusie
door de camera gewekt
Rotterdam is niet te filmen
Rotterdam is vééls te ècht
Media
