Ik heb heel erg genoten van het festival Wendingen. Wat ik prettig vond was de open sfeer die vergroot werd door de ruimte waar we in werkten. Licht en ook licht chaotisch. Ik vond het ook prettig een thuisplek te hebben bij muze Polyhymnia.
Zij bracht rust en bezinning bij de chaos wat voor mij veilig was en ruimte gaf om mezelf open te stellen.
Ik had de vraag meegenomen naar hoe ik een aantal abstracte termen meetbaar zou kunnen maken voor een kunstminor die ik samen met collega's aan het ontwikkelen ben.
Tijdens de dag realiseerde ik me dat ik het alleen maar meetbaar wil maken omdat dat 'moet' binnen mijn eigen hogeschool. Ik realiseerde me dat er een vraag onder ligt.
namelijk die naar hoe toets je 'kunstontwikkeling' op een manier die de student recht doet? en natuurlijk 'wat toets je'?
Ik voelde tijdens de dag een stukje onmacht omdat de rebel in mezelf zo 'nutteloos' aan het protesteren is en niet weet welke ruimte in te nemen momenteel (om mij heen stikte het denk ik van de rebellen).
Ik vond het heerlijk om weer dingen te leren waar ik blij van word. ik weet daarom dat ik met het ontwikkelen van de kunstminoren en de nieuwe mensen die ik daardoor leer kennen zowel binnen als buiten mijn werk, weer op het goede werkspoor kom. Tijdens het intervisiemoment dacht ik na over het verschil tussen 'trucs' en 'kunst' en het woord 'instappen' dat Carolien daarvoor gebruikt. ik zou daar meer over willen weten en lezen.
Het bracht me terug bij degraderende opmerkingen van theatermakers in het verleden over het werken aan 'expressie' of het gebruiken van drama als middel/instrument om iets te bereiken. Alsof dat iets vies was.
Ik had dan het gevoel dat er 'kunst' was, wat slechts voor enkele hogere wezens toegankelijk was, en ondergeschikte vormen waarbij het ingezet werd door onwetenden. 
Dat gevoel had ik deze dag helemaal niet en ik vraag me af waarom dat zo is.
De lezing van Bart (met CELLO muziek erbij) bevestigt me in de zaken van het leven en professionalisering waar ik echt in geloof.
dus.. mijn onderzoeksvraag leverde een vraag daaronder op
en mijn ervaring bracht oude ervaringen terug die ik nu in een nieuw licht kon plaatsen.

het beeld dat bij me op komt is wel een pijnlijk, maar ook wel een vreugdevol beeld.
Dat van een bloem in een vaas, die al een tijdje droog staat en is gaan hangen, maar zich weer opricht doordat ze water kreeg.