Dit liedje maakte ik als presentatie van een onderzoek. Deze presentatie was aanleiding voor mijn aanmelding bij muzisch onderzoeken.

Ik heb me begeven in een web of cocon

Zittend bewegen, leefloos of groen

Naast een stromende afgrond van nattig beton

Op een stoel waarvan de poten zijn gezaagd of verwond

Het boek dat ik lees klappert in zijn band

Ik hou het wel rustig,maar niet in de hand

Op de gang hoor ik praten, nietszeggend geluid

Als ik zo mag praten wat komt er dan uit?

Mijn strepen verloren, spanning en spijt

De verkeerde film, mijn deelname kwijt,

Daar komt ze dan, een half kopje thee

Mijn huiswerk en ideeën als een dienblaadje mee

Ik wil praten over passie en verdriet

Maar met mij praten doet ze niet.

Praten over wat ik was dat kan dus nu niet meer

Ik voel in alle heftigheid, mijn oude kleine zeer,

Ik weet nog dat ik zo graag vriendjes wou

En dat die ander zei, dat wil ik niet met jou

Ze noemden me boer of sukkel of dom

Met zoveel tegelijk dat ik er niet tegenop kon

Mijn moeder zei, daar kun je wat van leren

Laat je niet raken, je moet ze maar negeren

Ik liet me slaan, vechten durfde ik niet, ik ging zingen van verdriet

Als ik slim was waren ze aardig, dan pesten ze niet

Als ik slim ben dan ben ik vaardig, dan raken ze me niet

Durf ik wel te praten nu ik mijn vaardigheid verliet?

Praat geen poep, geen softe zinnigheid,

Voor sentimenten hebben we geen tijd

Laat jouw twijfels in de wilgen hangen

Als je niet weet wat je wil heb je geen verlangen

Heb je verlangen dat wordt dat uitgebannen

We willen recht doen aan ons waarheidsgeloof

Tussen mens en systeem een heel gezonde kloof

Kwetsbaarheid, dat kan niet produceren

Dus ook niet spontaan eens proberen.

Er klinkt in mij ontzettend veel wat ik probeer te stemmen

Soms ontsnapt iets mijn censuur ik laat me dan toch kennen

Ik schrik daarvan, nu kan het zijn dat die ander van mij vindt

Of dat wat hij gevonden heeft, afwijst of bemint

Zomaar zonder stemming een spontane toon

Raken wij elkaar bijzonder, of blijft het gewoon

Onhoorbaar vals of toch nog wel te hebben

Zo is het en ben ik dat? Ik ben soms zomaar te herkennen

Herken je mij als ik eens heel hard lach

Herken je mij zodat ik ook veranderen mag

Herken je mij als ik het niet meer weet

Heken je mij als jij mij eigenlijk vergeet

Wil je met mij kennen wat ons eigen maakt

En ook weer anders omdat iets ons ergens raakt

Kunnen wij dat zeggen zodat jij maakt mij

Als ik dan de moed heb, ben ik daar ook bij.