Mijn eerste versie van hoofdstuk 2, mijn professionele biografie, bestond alleen maar uit uitspraken over wat ‘ik’ allemaal had gedaan, bedacht, meegemaakt en zo verder. Je werd er misselijk van. De wending kwam toen Harry mij de vraag stelde ‘waar heb je het eigenlijk vandaan’? De gebeurtenissen bleven dezelfde maar in één klap werd het mij duidelijk dat ik niks van mezelf had. Ik heb het allemaal gekregen! Ik heb de ‘zoek en vervang’ functie aangezet en alle ‘ik’ vervangen door ‘wij’. Wat een opluchting en verbetering. Het gaat niet om mij. En ik heb de oefening van Aurelius toegepast en overal opgeschreven wat ik van wie geleerd en gekregen heb.

Voor de dag van vandaag heb ik de mensen uitgenodigd die echt in het werk betrokken zijn geweest en mij persoonlijk hebben gevoed. Ik ben doorgegaan met de Aurelius oefening door jullie allemaal een persoonlijke email te schrijven om je te danken voor wat we gedeeld hebben en je uit te nodigen dat vandaag te vieren. Aan de direct betrokken HKU’ers met wie ik dagelijks werk heb ik een groepsmail gestuurd. En ook aan mijn vriendenkring. En kijk nu zijn wij er allemaal! Wat een bijzonder moment. Wekenlang heb ik er naar uitgezien, dat we elkaar hier zouden treffen en vandaag met elkaar zouden delen. De meestal niet zichtbare beweging die we (in mijn beleving in ieder geval!) met elkaar vormen. Ik ben vervuld van grote dankbaarheid dat we dit kunnen delen. Dank jullie wel.

Waar komt mijn boek vandaan? Een aantal namen uit hoofdstuk twee wil ik toch graag noemen: tochtgenoten op de weg die is gevolgd. Ik zal ze rappen. En weet dus dat als je niet genoemd wordt ik ook jou precies om datgene wat ik van jou gekregen heb heel dankbaar ben.

Martijn Padding dank voor de ontdekking van het improviseren. Dank Tristan voor het Tristanmoment altijd weer. Hans Dagelet je hebt me uitgedaagd om te regisseren, me het theater geleerd. Dank je Paul Noorman voor alles wat ik van je leerde bij de Rotterdamse Kunststichting en daarna. Walter Maas, als ik jou niet ontmoet had was mijn leven totaal anders verlopen. Ja dat is bedoeld als dank! Frans de Ruiter op beslissende momenten heb je mijn professionele loopbaan bepaald: het Walter Maas Huis, het lectoraat aan het Koninklijk Conservatorium. Peter Renshaw de visie op connecting conversations kwam van jou. Stevijn van Heusden je haalde me naar de projectorganisatie voor het kunstvakonderwijs. Helena Gaunt I am grateful as ever that we met 10 years ago and shared all the thinking, playing, making and working with teachers in ICON. Dank Arjo Klamer dat je me vroeg mee te doen met de opbouw van de Academia Vitae en hoe we de ontmoeting tussen kunst en wetenschap verkenden. Het concept Connecting Conversations begon te groeien. Dat was het resultaat van grote inspanningen en nauwe samenwerking tussen een hele groep collega’s, bestuurders en professionals friends van het Walter Maas Huis, Hans Zwarts, John Elffers, Marjolein van Ruiten, Saar Frieling, Bert Mulder, Ingeborg Rademakers dank je wel. Gerard Wijers. Dank dat je mij op het spoor van de homo ludens bracht en me erop heb gehouden. En dat je mij met Kunneman in contact bracht. Koen Bron en Victor Rutgers dierbare AEF-ers en vrienden dank voor de coachende rol die jullie vervulden. Van drie organisatieadviseurs leerde ik veel over de verbinding met professionalisering. Mieke Moor dank je wel voor onze intense uitwisseling in de driehoek filosofie, organisatie en kunst. Hans Vermaak ik denk heel vaak aan onze briefwisseling tot op het bot over ‘spel’ en organisatie. Manon Ruijters. Dank je voor dat hele stuk dat we samen onderzochten. Koortsachtig en gedreven. En hoe we Nederland doorsjeesden en samen optraden. En voor die cruciale heidewandeling waarin je zei dat het met mij eigenlijk een lectoraat moest worden. Mijn dank gaat ook uit naar de organisaties waar ik muzisch werken kon verkennen: advocatenkantoor CMS Dolf Segaar dank voor de exploratieve samenwerking, de rijksprojectadacdemie, en topclass een traject van de Erasmus voor aankomend bestuurders in de zorg- Marlies Ott dank je wel. Harry Starren, Martin Metselaar en Arko van Brakel dank dat jullie mij naar de Baak haalden en de ruimte gaven en samen met HKU in het lectoraat Kunst en Professionalisering zijn gestapt. Annelies Hoogcarspel, Godfried IJsseling en Michiel Res wat fijn dat jullie als early adopters postiljon d’amour zijn in het Baakse in woelige tijden. Dank Jos Schillings en Thera Jonker voor jullie warme pionierswerk en grondontginning voor het lectoraat. En bovenal de kring van geliefde praktijkonderzoekers en de kringen die we vormen in het lectoraat. Wat een mooi avontuur zijn we met elkaar aangegaan rond ons makerschap in alle toonaaarden. Jules van den Vijver, Desiree Majoor en dierbare collega’s van Hogeschool voor de Kunsten Utrecht voor het vertrouwen, de samenwerking en de geweldige school die we met elkaar neerzetten. Wat is het fijn om daar te werken.

Harry Kunneman- en Ruud Kaulingfreks mijn twee promotoren. Harry ik dank je ten diepste dat je het erin gezien hebt en niet hebt gerust tot het eruit was gekomen. Altijd opnieuw die energie de waardering en de scherpte die je hebt gegeven. Ook dat het jou minstens zo interesseerde als mij! Dat hielp en hoe. Ruud dank je dat je op je eigen onnavolgbare wijze stille zinnen sprak waar ik telkens weken, maanden en zelfs jaren mee voort kon. Dat je de ongrijpbaarheid van het muzische bewaakte en verdedigde.          

En ondertussen spelen, improviseren, nog meer spelen , exploreren, maken enzovoort. Esther Apituley, Eric Fennis, Barbara Philipp, Gaby Allard, Niels Robitzky, Tet Koffeman, Peter Rombouts, Libertad Pozo Rodriguez en jullie allemaal die hier weer speelden. Dank je wel voor de ontmoeting in het spel. Laten we vooral doorgaan.

Tenslotte de steunen en toeverlaten bij ‘het boek’. Willem Desmense de uitgever van het boek. Dank voor de zeer plezierige inspirerende samenwerking. Meelezers en corrigeerders Teresa van Twuijver, Martijn Simons en Ronald Ullrich. Aad Spee dank voor vertalen samenvatting. Daan Andriessen dank je wel critical friend en steunpilaar voor al het werk, de vriendschap en zelfs een stukje familie dat we delen. Hanke Drop. Het blijft een feest om telkens weer met jou te sparren over het boek, het lectoraat, de verdediging en alles wat er gedacht kan worden.

En dan de dag van vandaag. Nirav Christoph en Antoon van de Braembussche dank voor jullie verbindende en verdiepende woorden van vanmiddag. Helma van den Veerdonk voor locatie en technische realisatie. Dorothe van Driel voor alles rondom promotieprotocol.  

En special attention voor: Carolien Oostveen, Anouk Saleming en Marlies Dorigo. Dat dit er is en kan gebeuren komt door jullie. Laat het los! Zeiden jullie. Vertrouw op ons. Hoe moeilijk ik dat vond en hoe fijn tegelijk. Hoe jullie dat deden. Tongue in cheek. Liefdevol en gedecideerd. Mijn dank speciaal naar jullie voor dit alles is heel erg groot. Want groots is het. Dank je wel.        

Tenslotte een woord aan de naasten. Eerst de paranimfen. Jandirk Hoekstra dank je wel dat je er altijd bent. Ook als je er niet bent. Of elders bent. Je bent een rots voor mij een shelter, een stukje thuis. Elisabeth Bogaard dank voor alles wat we delen in het werk, het denken en alles. Jouw tegenlezen zal ik nooit vergeten. Pff dat was pas tegenlezen: kritische vragen, valstrikken en uit de tent lok acties, kortom alles wat je als paranimf kon doen heb je ingezet.  

Dan de familie. Als ik het over leren heb dan is daar direct mijn grootmoeder van wie ik het herbarium kreeg, mijn vader die me leerde jubelen, mijn moeder die me leerden maken en mijn twee zoals ik dat aanvoel muzische zussen Joeske en Floor die er altijd waren en altijd zullen zijn. Ieder van hen op een eigen manier ook heel goed in het bezingen van de heldendaden van de Goden. En mijn schoonvader die een net zo stuk gelezen After Virtue in de kast had staan als ik zelf.

En dan jullie vieren: lieve Helene, Nicolai, Marius en Gabriel. Dank jullie wel dat het kon en mocht. Al dat onmogelijke getyp. De stress. Het afwezige hoofd. Het is het bekende verhaal. Een promovendus in huis? een ramp! Maar het kon en het mocht en jullie stonden mij bij! Dat zijn de klassieke zinnen. Maar er was meer. Nicolaï je ging met me in debat over de validiteit van mijn onderzoeksmethode, scherp en bemoedigend. Ik voelde me gezien. Marius we zaten op hetzelfde moment in Goffman, in Elias, in stukjes Gadamer en leerden zo hele stukken gelijk op. Onderzoekend en enthousiast ging ons gesprek altijd door. Gabriël je had een scherp gevoel voor het James Bond karakter van mijn bijna onmogelijke queeste. Jammer dat de titel ‘the return of the muse’ als variant op ‘Batman returns’ toch sneuvelde. En in de diepte delen we Buber. Lieve Linda. Fijn dat je er bent. En weet dat je minstens twee hoofdstukken voorloopt op de mannen! Helene je bent meer dan de klassieke ‘partner van’. Een scherpzinnige, kritische geest die altijd terugpraat. Je draagt aan, keert om, brengt in praktijk en werkt er mee, bent er mee. Weerklank, ernstig vorsen en altijd lachen. Dat laatste ook met zijn allen om dat ‘Waar is pap’? ‘Pap is aan het promoberen’ zoals het gaandeweg genoemd werd. Hoe fijn is dat? Dank jullie wel.