In HKU van alles gaande, allerlei mensen bezig over learning community in HKU. We hebben een steeds actiever expertisecentrum Leven Lang Leren. En er is dynamiek op de vraag hoe je onderzoek moet doen. Twee postdocs waardoor aandacht voor methode van onderzoek. Met elk van hen hebben de grensgangers tussentijds ook gespard. En dan is de verbinding tussen deze werkplaats en het programma van de master KE van belang. Hoe dat aansluit op transitie waar de opleiding in zit. Was tot een paar jaar terug klassikaal en wordt nu veel meer student-centered (met verschillende sporen En hoe we dus die ontwikkelingen mee kunnen nemen in de groep waar we in zitten 

En dan komt het: Wilbert vraagt: hoe doen we dat dan met dat gevoel van eigenaarschap. (O ja voel ik meteen, hij heeft een punt….)

Vanaf het begin zijn thema. Ik stoom meestal volle kracht vooruit. Wilbert luistert goed. Beweegt mee. En dan komt een klein onverzettelijk moment. Bescheiden maar vasthoudend brengt hij naar voren dat het gevoel van eigenaarschap belangrijk is. Hoe maak je de werkplaats van de deelnemer. Al eerder heeft hij mij op subtiele manier een beetje opzij geduwd. Dat moet ook wel want anders kan hij zijn plaats niet innemen. Hij maakt duidelijk waarom dat eigenaarschap van deelnemers in de werkplaats voor hem zo vitaal en belangrijk is aan de hand van een voorbeeld

Hij vertelt over (M) Is hij erg op gesteld. Werkt ook mee samen. Ze heeft na een jaar extra studie toch niet gehaald en gaat jammer genoeg stoppen. En haar reactie was ‘dan ook stoppen met de werkplaats’. Wilbert. Hoe jammer en zonde en tegen haar gezegd ‘de werkplaats is toch van ons en niet van HKU, niet van MKE??

Eerder al vaak met M juist de brainstorm werkplaats veel minder afgepast in blokjes van twee uur. Maar dat je gewoon een plek zou moeten hebben waar je kan werken. (onderwijs probeert dat te organiseren maar lukt niet, terwijl als de energie van de studenten zelf komt zou dat anders kunnen zijn). Allerlei ideeen over. M ook voorstel gedaan om met eten en bij iemand thuis. Werkplaats, is plek, is ergens thuis zijn, thuis horen, ruimte en tijd hebben om te klooien en te prutsen   

M ook auteur van openingscolumn heeft geschreven voor een groot event. (waar is die tekst?) of wilbert citeerde daaruit. Illustratief voor de avond die we samen organiseerden. En waar de studenten de columns deden. De gesprekken leiden. 

Wilbert benadrukt de trots en het gevoel van eigenaarschap van deelnemers ivm webinar en de formatie van 100 deelnemers uit alle gezamenlijke achterbannen. Dat dragende netwerk dat aan het ontstaan is. 

En nu hoor ik mijzelf praten en ben ik dus bezig om alles weer in te pakken/ te controleren en in HKU vast te plakken. Is dat wel de goede weg? Kom met een schok tot dat inzicht.

Want dit is natuurlijk tegenkracht! Die energie (aangewakkerd makerschap) van we gaan het zelf doen. ik schrijf er een heel proefschrift over. En nu voel ik het in de praktijk. Die onverzettelijkheid. En dat je ergens aankomt. En de kracht die er in zit en vanuit gaat!

En ik voel daar tegenover ook de macht die ik heb. De lector. Namelijk de visie en het grotere verhaal, het geld, de mogelijkheden. Pijnlijk inzicht is dat. Ook omdat ik dat niet zomaar kan veranderen. En dat waar ik verantwoordelijk voor ben er ook is. 

kaping

‘Misschien moeten we het lectoraat van Bart van Rosmalen kapen’ om wat aandacht en mogelijkheden voor onze plannen te krijgen’. Die zin klonk een half jaar eerder in een heel andere meeting. Maar zodra ik hem hoorde raakte die. Want het adresseert precies de spagaat (dilemma) waar ik nu ook in kom. Zo’n lectoraat heeft nu systemisch een positie. En ik als lector kan daar niet zomaar uitstappen. Ik word geacht jaarplannen te maken, in te spelen op beleid, onderzoekmethode te verantwoorden, kennis te delen en noem maar op. Voordat je het weet gaan de initiatieven die er zijn zich daarnaar richten. En worden ze er afhankelijk van. Net zoals in het veranderende onderwijs van MKE in de kern gaat over eigenaarschap van de student. Kan dat wel?

Mooie van begrip kaping is dat eigenaarschap ontstaat door (al dan niet met geweld) toe te eigenen. Het was van jou, nu is het van ons. Dat zet dat mooie woord eigenaarschap (je kan er niet tegen zijn) wel extra op scherp.       

Ik hoop dat ze de moed hebben om dat te doen! gewoon te kapen. Te bezetten. Toe te eigenen. Het was van mij, dat dacht ik tenminste, maar ik had het mis, het is van ons!

De wending is om het daar niet bij te laten zitten.  

Reflectie

De drie voorbeelden zit er telkens systeem/macht etc doorheen. Dat houdt de move tegen. Wordt onmogelijk om in te stappen. Voor de ander. Maar ook ikzelf in die kringen doe het niet.

De oplossingsrichting is de urban dance. De ander uitnodigen de move te maken. Mijzelf uitdagen om als ik ergens in een kring ben ook werkelijk mijn move te maken.   

er zou nog een bespiegeling bijkunnen over macht: 

- van persoon (al dan niet toegeschreven)

- van instrumenten (kwaliteitzorg, publicatie, schrijven, kring) stilzwijgende macht die erin opgesloten ligt

- de macht die gaat over strategisch positioneren. positiespel. Waar ben ik aardig innemend om gezien te worden, waar wil ik graag over heersen?