Muzische professionalisering, wendingen, Tristanmoment, HKU-Oudenoord... het beloofde wat! En het werd wat! Ik heb genoten van de ontspannen huiskamersfeer die jullie hebben weten te creëren in de hoge hal van de HKU. De mensen die jullie hebben uitgenodigd waren open, divers, ontspannen, maar ook verwachtingsvol, of soms terughoudend als iets te dicht bij kwam,. Dat laatste ervoor ik soms zelf ook - ongewoon als ik ben met het aanspreken van 'embodied knowlegde'in zo'n publieke setting.  Mijn onderzoeksvraag ging over hoe onzekerheid als generatieve, voortbrengende kracht kan worden gebruikt. Hoe dat kan heb ik zelf aan den lijve mogen ondervinden, onder verleiding van onze muze Erato. Erato heeft mij laten zien dat onzekerheid niet alleen gewoon spannend is, maar ook aantrekkelijk - sterker nog: als gepassioneerde muziekmaker herken ik dat als ik durf te leunen in de afgrond van onzekerheid ik echt tot luisteren, samenspel, dis/harmonie en het ritme kom. Als ik me iets onzeker voel staan mijn zintuigen op scherp, sta ik actief klaar voor wat komen gaat. Ben ik ér. Deze inzichten heb ik in een veilige omgeving aan den lijven kunnen opdoen. Dat had ik, denk ik, nergens anders kunnen doen. Dank daarvoor! Dank.
Rest me nog de vraag; wat kan ik hier nu mee voor mijn onderzoek naar de beleving van onzekerheid door studenten in het leerproces? Dat weet ik zo gauw nog niet. Maar ik weet wel dat de muzen, of andere zienswijzen op mijn platgetreden olifantspaden van groot belang kunnen zijn. Er is nog zo veel te ontdekken. En erg graag dus samen met jullie! Deze door jullie zo zorgvuldig en toch luchtig geplande dag was voor mij weliswaar 'bekend' omdat het in m'n agenda stond. Maar inhoudelijk en sociaal was het een dag vol ongezochte vondsten!