Als ik bij de Uni aan kom lopen
zie ik meteen een beeld dat iedereen van ons kent:
achter het raam éen hoog, staat Bart
met zijn cello, zijn instrument,
muzisch gewapend tegen elke hooggeleerde opponent.

Buiten en in de zaal schilderijen met geleerde heren
Het lijkt wel alsof hier enkel mannen promoveren
Strakke dramaturgie en overvolle zaal:
Niet alleen gesprek of dialoog
maar ook een verdediging is uitermate theatraal.

Je begint je lekenpraatje met muzikale tonen
en met je gedachten tonen
‘Alleen in mijn publiekelijk maken kan ik wonen’
Je vertelt van menselijke maat
en van goddelijke heldendaad
van onderscheiden en verbinden
van meegevoerd worden in belevingswinden
En zie: ook je oratie en dissertatie
is een kunstzinnige creatie
Het publiek is de eigenlijke speler
“Jullie daar en wij hier”
Je vertelt het muzisch, en met zwier
spring je door de academische hoepel
als Haarlemmer Olie zo soepel.

Je bent een woningloze, zonder woningen
Je prijst de Drie Wijzen; is het vandaag niet Driekoningen?

De eerste vraag, niet onverwacht
is een vraag slash lezing over Tegenkracht
Ze heeft een probleem, is verward en gedesoriënteerd
Blijkbaar heeft je proefschrift bij haar als tegenkracht
uitstekend gefunctioneerd.

Nee, de tegenkracht is niet ‘bankiers-zelfkritiek’,
geen glijmiddel, geen romantiek
Het doorbreekt de maatschappelijke orde
niet door het zijn, maar door een oneindig Worden

Het is een dans van
doen, ervaren en veel weten
Een dans van muzes
die zowel wetenschap als kunst kunnen heten

En die dans van de verbinding
dans jij op menig feest
En van al je stemmen
hoor ik er éen het meest:
Laat duizend ervaringen bloeien
als velden van seringen,
en professionaliseringen worden
tot professionali – seringen.

Misschien laat juist het muzische
zich niet zo makkelijk vangen
in verdediging en academia
in universitaire rangen
Maar je werk is potdomme wél duurzaam
Want na het lichten van je hielen
is er nog het blijvend aangeraakte zijn
van al die mensen, van al die zielen

Weerklank en dialoog
en het persoonlijke ervaren
De mens die voor de ervaring boog
kent nooit meer het ‘ja maar’-en
Dan is er de kracht van wezenlijke dialoog
‘de magie van de meerstemmige polyloog’

En Bart, we kennen de vraag die rondzingt
als een terugkerende les:
‘Wat heeft de kunst toch bij te dragen
aan dit muzische proces?’

Laten we gaan feesten drinken en eten
als managers, als therapeuten
en als stinkendrijke estheten!