Gekanteld

Samen is alleen
Ik kan me niet verbinden met de wereld om me heen

Niet ver hier vandaan vaart een schip
naar een nieuw stuk land

 

 

 


Het draait, roept, schuwt,

angst, overmoed, daadkracht van

saamhorigheid

gedachten ruisen: ik raak vol

 

Maar de woorden ontvallen me

Mijn lichaam staat stil 

verdraagt de pijn van tekort en afstand


ik ben nog te verrast

tastend naar houvast

 

Als dan de wind waait door mijn huid

is er adem, is er hoop

dat al dat ruisen zal verzachten 

na de dood

Reacties

  • Marjolijn Zwakman

    Daadkracht van saamhorigheid. Is er hoop dat al het ruisen zal verzachten na de dood. Mooi Carmen. Het ruisen wordt voor mij naast het geluid van de natuur ook de ruis die wegvalt. Het raakt me wat je schrijft, dank je wel.