Is jouw werk een bron van inspiratie of een bron van frustratie? Waarschijnlijk is het het allebei en loopt het nog door elkaar ook. Hoe kan de inspiratie blijven stromen als de werkdruk oploopt, we meer moeten dan er kan en we afhankelijkheid ervaren van wat we ‘het systeem’ of het ‘het protocol’ noemen? Er is een ingang te vinden tot die inspiratie die altijd toegankelijk is. Dat is elkaar in tweetallen vertellen over een moment in je werk waarom je doet wat je doet. Wat komt op? Eerst even nadenken ieder voor zich en dan uitwisselen. Het gonst van de stemmen. Afhankelijk van de groepsgrootte horen we aanlsuitend hardop kort enkele of alle verhalen langskomen. Help plenair de aandacht vestigen op die verhalen die echt een moment naar voren halen. Dat is wezenlijk anders dan de samenvatting van een werkproces! Nodig dan iedereen uit om het moment op te schrijven. Zo levend mogelijk. Liefst in de tegenwoordige tijd, alsof het ‘nu’ gebeurt. Lees elkaar in tweetallen de teksten voor of doe het meteen plenair. Wat zie je gebeuren? Diepgang, intensiteit, geraaktheid: de ‘waarheid’ van het werk, dat waar het om draait komt boven. De individuele verhalen krijgen een gedeelde waarde. ‘Dit is waarom we doen wat we doen. Deelnemers spreken niet over het werk, maar vanuit het werk. Dat is de vitale omdraaiing. Er komen stemmen op die zeggen: ‘hier moeten we meer mee doen’. “Elke nieuwsbrief ook aandacht besteden aan dergelijke verhalen’. ‘Dit is wat we op kennisuitwisselingsbijeenkomsten (mooi woord voor galgje spelen) kunnen inbrengen’. Het creëert een gezamenlijke ingang om vanuit inspiratie te werken aan het oplossen van of uithouden van frustratie. Het geeft deelnemers een onvervreemdbaar eigenaarschap van het hart van het werk. Datgene waarom ze het doen. Dat wat hen intrinsiek motiveert.