Had ik maar meer overtuigingskracht! Hoe kan ik de mensen waar ik mee werk echt meenemen, in een perspectief, een plan of een uitdaging? Kan mijn stem een stukje van de weg wijzen? Hoe dan? Die vraag is zo oud als de mens. Om er iets over te leren kunnen we teruggaan naar de wortels van de retorica bij de oude Grieken. Logos, ethos en pathos zijn de elementen waar een goede speech mee wordt opgebouwd. We werken met de deelnemers aan het versterken van hun verhalen. Laten we beginnen vanuit ethos: ‘wat zijn de denkbare posities van waaruit je iets kan zeggen over je onderwerp’. Als professional zeg je iets anders dan als burger, of als huisvader, of als vrijwilliger. En met elk van die invalshoeken kan iets van gezag gepaard gaan. Werk dat eens uit. De tweede bouwsteen is logos: welke harde feiten zijn er? Welke logische redeneringen valt niets tegenin te brengen? Het klassieke voorbeeld is ‘Alle mensen zijn sterfelijk, Aristoteles is een mens. Dus Aristoteles is sterfelijk. Maar er zijn veel meer soorten logica. Wat zijn jouw keiharde argumentaties waar je niet omheen kan? De derde bouwsteen is pathos: het spelen op het gevoel van de luisteraar. Hoe en met welke woorden, beelden, anecdotes, overdrijvingen, sentimenten beweeg je de harten van de toeschouwers? Werk dat ook eens uit. Tenslotte ga je spelen met je voorgevormde zinnen op de drie begrippen. Je maakt combinaties en kijkt hoe er een verhaal van maximaal drie minuten van te maken is. Als je met een groep werkt, werk je toe naar een performance (groepen maximaal 10) waarin we elkaars verhalen horen en elkaar kort advies meegeven. Er is nog een mooie zin om in het achterhoofd te houden. ‘In de klassieke retorica was mooi spreken ook een vorm van ‘waar’ spreken’.