In deze tijden van crisis zoeken we allemaal in hoe hiermee om te gaan. Je beweegt van direct in de actie willen schieten en 'schouders eronder' naar angst, onzekerheid en het even niet weten. Je beweegt tussen het zorgen voor jezelf en de zorg voor anderen; dierbaren of mensen verder van je af. Je ziet de nieuwe toekomst al voor je en raakt soms gedesillusioneerd over de vraag of we er als mensheid echt van gaan leren. Allemaal tegelijkertijd. In dit bewegen tussen al deze gedachten en gevoelens is het steeds zoeken naar hoe je je ertoe verhoudt. Im dit zoeken worden we als mens niet alleen inventief in het oplossen van praktische zaken, maar ook creatief in het iets maken en delen van wat het in ons oproept. Denk bijvoorbeeld aan tragedies in het theater bij de Oude Grieken. De tragedie was niet bedoeld om het pijn en leed op te lossen, maar om je je ertoe te verhouden. En ook humor kan ons helpen. In deze tijd zie je allerlei initiatieven voorbij komen; mails over het delen van poëzie, mensen die kaartjes maken en brieven schrijven aan anderen, kunstenaars die actueel werk maken en natuurlijk talloze berichten op de digitale snelweg.
Op deze pagina willen we jou vragen iets te maken en te delen. Iets wat in je opkomt in jouw omgaan met deze crisis. Wat is jouw bron? Wat wil jij bezingen of in het licht zetten? Wat doe jij om het tragische niet terzijde te schuiven maar in je op te nemen? Waaruit put jij kracht, moed en houvast? Kan je er iets van maken? Hoe klein ook.
Deel het hier op deze pagina, die als een co-working collectie kan ontstaan. Je kan er zelf iets opzetten en/of iets 'terugmaken' op wat iemand anders heeft gemaakt. Klik op 'toevoegen' en jouw 'stuk' komt in onze gedeelde collectie.
Zo bezingen we de wereld en alles wat we nu meemaken.
Het Kruis
Martijn Engelbregt
Het einde bleek een valse start. Kijk jij eens hoe goed ik voelen kan. Met je ogen. Op de Tast. De blauwe wolken dansen groen en bruin in het vliegtuig op zijn kop. En de…
Bij zinnen
Ed de Jonge
Hoor, de toespraak van mijn leven Ontstemt de stilte van mijn dood. Voel, ik laat de aarde beven Zonder wroeging of gewetensnood. De kilte van mijn woorden; Ze hijgen onoprecht.
Lucht
Martijn Simons
Een piepklein radertje
Petra Cremers
Sinds het uitbreken van ‘de coronacrisis’ vraag ik mij af wat ik eigenlijk toevoeg, op mijn werk, in de maatschappij. Mijn broer werkt als huisarts in de frontlinie, docenten doen…
tekenen des tijds
Bart van Rosmalen
Na de eerste week van beperkingen in de crisis was ik erg onrustig geworden. Ik bedacht dat ik misschien in de weekends weer moest gaan tekenen. Vertragen in dat stille stuk van…
Gekanteld
Carmen Bakker
Samen is alleen Ik kan me niet verbinden met de wereld om me heen Niet ver hier vandaan vaart een schip naar een nieuw stuk land
'stil'leven
Josefiene Poll
Dear world
Peter Rombouts
Dit en Dat Wij en zij Ik en jij Wanneer we als mens prooi woorden waar we zo geloofden dat we bovenaan stonden, op de eerste plek; Wanneer we ons collectief slachtoffer voelen…
Nou daar zitten we dan
Marjolein Baars
Amsterdam, 30-03-2020 In 1994 regisseerde ik het stuk ‘Nou daar zitten we dan’ gebaseerd op een kort verhaal (1931) van Dorothy Parker. Twee mensen in een treincoupé, net getrouwd.
Tijdreizen
Bruno van den Elshout
Ik beleefde de voorbije dagen achtereenvolgens: 12 maart: Benieuwd. Veel niet weten, spannend, avontuur! 20-23 maart: Hard nadenkend, waarna lamgeslagen. Hoe gaat dit goed komen?
Corona, embodiment
Sietske Dijkstra
Omschakelen en creativiteit die dat losmaakt. Dankbaar voor mijn gezondheid en die van mijn kinderen. Ik maakte de laatste weken lange dagen, met zoom, on line lessen, zoals…
Streeploos schone lente
Frank Evers
Nog nooit begon de lente zo zonnig. Alsof iemand eens goed naar de Aarde wilde kijken. Geen spoortje aan de lucht. De zon schijnt. Kinderen spelen zonder fijnstof op anderhalve…
de lucht is nog nooit zo van de vogels geweest
Anouk Saleming
ik rijg een draad door mijn kruin knoop het andere eind aan het brandalarm dat toch geen dienst meer doet nu de hele wereld haar noodklokken luidt zo leerde ik op ballet rechtop…
Ik teken mijn moeder
Mieke van Oorschot
Toen ik Peter schreef dat ik er waarschijnlijk niet bij ben morgen, nam ik toch een kijkje op deze pagina. En ik kreeg ook zin om te tekenen. De reikwijdte van mijn creativiteit…
Beidt uw tijd
Hanke Drop
Hoewel het me nog maar mondjesmaat lukt om iets uit mijn handen te laten komen, zijn er 's nachts, nu ik ineens uren wakker lig, honderden ideeën om iets mee te gaan doen:…
De wereld is een schilderij
Annemiek Vera
Stel het heeft geen woorden, woorden. Het zegt net als het schilderij, geen woord. Want als ik het woord liefde uitspreek, wat zeg ik dan? Het woord wilt veel zeggen. Liefdevol…
Verschil
Ed de Jonge
(Een versje op zijn Toon Hermans') Het verschil dat ik wil maken Is onvoorstelbaar klein. Als ik driemand, twiemand, iemand weet te raken Dan is dat al heel fijn.
Eenzaamheid
Heleen Bouwmans
Eenzaamheid is het thema van mijn onderzoek. Dichtbij en toch zo ongrijpbaar. Intens. Ik kom nieuwe inzichten op het spoor.
Lichtjes
Warner Boer
Misschien is dit het wel. Onze favoriete Italiaan is nu alleen geopend voor de afhaal. Maar de lichtjes branden.
Het ritme
Cato Dorbeck
schoongemaakt geduld bewaard was het maar waar verstrooid geweest verstoord geraakt door het zwijgen van het ritme deze dag vandaag, morgen, gisteren, Is het woensdag? Ik…
aan iedereen die mist
Anouk Saleming
aan mijn toekomstige publiek of aan iedereen die nu verdriet voelt of aan iedereen die nu eigenlijk ergens anders zou zijn of aan iedereen die mist… ik mis ik mis ik mis de wind…