‘Een parlement van vragen’ is de titel. Alle deelnemers schrijven een vraag waar ze aan willen werken op een dubbelgevouwen papier zodat het rechtop kan staan. Iedereen (in groepen van tien) staat in een cirkel met de vragen voor zich zoals naambordjes in een parlement. 1- In de openingsronde sta je voor je vraag op de zeepkist en voert een minuut of twee het woord. De anderen schrijven mee, want straks gaan ze erop in. Als de eerste ronde klaar is kiest elke deelnemer een plek in de ruimte die als postbus is bedoeld. Een beetje op afstand van de plek waar hij/zij zelf zit. De vraag staat daar klaar zodat er brieven op ontvangen kunnen worden. 2- Het schrijfproces begint. Op basis van je aantekeningen kijk je wie je wat te zeggen hebt. Het mogen korte brieven zijn, want er is veel te doen. Als je iets hebt geschreven post je, met je naam eronder, dat ter bestemder plaatse. Ondertussen houd je ook je eigen postbus in de gaten. Zijn daar al brieven aangekomen? Die gaan dan voor ter beantwoording. En post terug. Het worden kleine briefwisselingen die parallel gevoerd worden. Het is een werk met een grote intensiteit want al snel ben je met drie tot soms wel zeven mensen in gesprek. Allemaal over dat wat ertoe doet! 3- Het schrijven stopt. Je verzamelt het materiaal dat voor jou relevant is. Deels heb je dat al, deels neem je wat foto’s van fragmenten die je aan anderen schreef. Wat betekent dit voor het verhaal/ de vraag waar je mee begonnen bent? Wat ben je rijker geworden? Je bereid je voor (als de tijd het toelaat test je het op een ander) op een tweede afsluitende pitch vanaf de zeepkist. We horen waar jij mee verder gaat, wat je kreeg, hoe het werk groeit en richting krijgt. Je gaat staan voor wat je te zeggen en te doen hebt.