We kennen allemaal het gevoel van vast te zitten. Vast in ons denken, in ons voelen, in onze handelen. Je kan in een creatief proces vastlopen. Je kan in het nemen van een belangrijke beslissing blijven ronddraaien in een dilemma of letterlijk kramp in je schouders of nek krijgen van een situatie waar je tegenaan hikt. Dit gevoel van vastzitten kan je moedwillig ook fysiek opzoeken. In een gesture, een houding die uitdrukking geeft aan jouw ‘stuck’. Deze houding heeft heel veel informatie die we met ons lichaam en met woorden vrijmaken. Nu is een stuck niet iets wat fout is. Stucks in ons leven leren ons veel namelijk. De oefening gaat niet om van je stuck af te komen. Wat wel zo is, is dat een stuck niet duurzaam is. Hoewel mensen lang in een kramp kunnen blijven (soms een leven lang) wil je in essentie altijd ergens ontspannen. Die ontspanning als beweging volgen (of op z’n minst het spoor komen) is de kern van deze werkvorm. De vorm gaat als volgt.

Iedereen neemt in stilte even de tijd om zijn of haar stuck op te roepen en deze vervolgens in een houding om te zetten. Wanneer iedereen deze heeft gevonden maak je drietallen.

In drietallen laat één deelnemers zijn of haar houding zien en de andere twee kopiëren die houding zo goed als ze kunnen.

Vervolgens spreken eerste de anderen wat ze ervaarden in de houding van de inbrenger. De inbrenger zelf doet dat ook alvorens even door te praten met elkaar. Als variatie kan je alle drie eerst schrijven en het geschrevene voorlezen.

Vervolgens maakt de inbrenger ‘een tegenhouding’. Ook deze worden gekopieerd en van zinnen voorzien. Ook hier praten we na. Een andere mogelijkheid is om de stuck houding een tijdje aan te houden om vervolgens te voelen waar de beweging wil ontstaan naar een nieuwe houding. Arawana Hayashi spreekt in deze over ‘sculpture 1’ en ‘sculpture 2’.

Vervolgens draaien we door naar de volgende inbrenger.

Eén ronde duurt 15 minuten. De vorm duurt daarmee in totaal 45 minuten.