Voorlopige tekst:

Als je lang met elkaar aan een tafel zittend in gesprek bent dan gaan langzamerhand de lichamen uit. Dan reduceren we onszelf tot 'talking heads'. Hoofden die elkaar adresseren. Hoofden die elkaar zien, omdat de rest van het lichaam achter en onder de tafel verscholen is. Zelfs het bovenlichaam zit achter opengeklapte laptops. Dus het enige wat we nog zien, het enige waarmee we aanwezig zijn is het hoofd. De ogen, de neus, de mond. Dus fysiek raken we als het ware los van waar we zijn want het gaat alleen nog maar over de hoofden. Daar gaat het wel grotere invloed van uit dan je zou denken, moet je maar eens proberen te zeggen, 'we zitten nu zo lang aan deze tafel, zullen we even opstaan?'. En dan als dat mogelijk is daaraan toevoegen het zinnetje, 'Zullen we even dicht bij elkaar gaan staan?'. De eerste zin helpt om het lichaam in beweging te laten komen maar de tweede, dicht bij elkaar staan, helpt ook om het lichaam te voelen. Je eigen lichaam, maar ook dat van een ander dus de fysieke nabijheid. Alsof je elkaar aanraakt. Dan gaat er plotseling van alles mee resoneren in het gesprek en neemt dat gesprek als vanzelf een wending. Erato, de beminnelijke, dat is de muze om daarmee in verband te brengen. De muze van de sensualiteit van de erotische poëzie. Want die lichamelijkheid die doet altijd van zichzelf iets. Natuurlijk een beetje over de top om dat hiermee te vergelijken, de uitdaging is niet om Me2-toestanden aan te wakkeren of het gebied van de ongewenste intimiteiten te betreden! Nee, de uitnodiging is om fysiek aanwezig te zijn en ook de ander fysiek te zien en aanwezig te laten zijn. Daar helpt Erato bij.

Erato- (de beminnelijke). Zij is de muze van de vervoering. Eros komt in haar naam voor. Muze van de lyriek die ons in vervoering brengt, muze van de sensualiteit en het minnedicht en de erotische poëzie. Ze wordt met snaarinstrumenten afgebeeld. Wat die nu in ons alledaagse werk te zoeken heeft..

"De professionals zijn aangeslagen door de populistische beeldvorming van de graaicultuur waar ze deel van zouden uitmaken. Ze zijn aangeslagen door het snelle verlies van het consumentenvertrouwen, dat daarmee gepaard gaat. Er is frustratie en onzekerheid. Ze werken in vier groepen met externe begeleiders aan verschillende scenario’s."

- van Rosmalen (2016)

Lees hier verder in het boek Muzische Professionalisering