Een basis voor artistieke pedagogiek

We starten de avond met fungisoep om de ontmoeting te versterken. Dan stappen we in een carrousel van vier verschillende artistieke werkvormen en vertrouwen dat daar iets moois uit ontstaat.

Door de belofte van een kop soep met broodje met humus en heksenkaas, is iedereen lekker op tijd en kan Hanke stipt om 19u de aftrap doen. We kauwen nog wat na als we het fungi-filmpje bekijken. In twee groepen van zes verdelen we ons over de ruimtes ‘beeld’ en ‘poëzie’. Na een kwartier wisselen we om. Dan volgen de ruimtes met ‘bewegen’ en ‘geluid’. We nemen ruim pauze, de sfeer is ontspannen. Tot slot delen we enkele observaties en maken we het begin van een persoonlijke reflectie op de avond, het ons bekende ‘rijke A4’.

Voor mij voelt deze fungi-avond als een mini-festival. Het is alsof we door het gestructureerde programma een gezamenlijk venster hebben gecreëerd, een strak geregisseerde en daardoor nog sterker gedeelde ervaring. Er is een nieuwe basis gelegd om met elkaar aan de slag te gaan. We hebben woorden gevonden, beelden, bewegingen en klanken. Die werken op elkaar in en door. Op intuïtief niveau hebben we een gezamenlijk veld gecreëerd en piketpalen geslagen om het te markeren. Iemand noemt het een ‘gewortelde stilte’.

Alain vraagt zich tenslotte af ‘Hoe zouden leerlingen dit doen? Wat hebben mensen nodig om hier in te stappen?’ Mooie vervolgvragen.

Top 3 inzichten van de avond

  1. Zelf de context - mogen - veranderen geeft een sterke ervaring en gevoel van regie
  2. Een helder kader geeft vrijheid en maakt ruimte voor creativiteit
  3. Door verschillende artistieke ingangen te gebruiken, leren we elkaar beter kennen en ontstaat er een gezamenlijke vertrouwensbasis om op door te bouwen

Media

Reacties

  • Heleen Bouwmans

    Vanochtend trof het begrip ‘secure base’ me in een bericht op LinkedIn. Voor mij een nieuw begrip. Ik was benieuwd of het zou aansluiten bij wat ik ervaren heb tijdens de Fungi sessie: een nieuwe basis voor vertrouwen om in het onbekende te stappen. Uit stukjes op internet, van George Kohlrieser en in navolging van hem Patrick Stalpers, lees ik ‘Een secure base is een persoon, plaats, doel of object dat ons een gevoel van bescherming, veiligheid en zorg verschaft. Het biedt een bron van inspiratie en energie voor onderzoek, het zoeken van nieuwe uitdagingen en het aangaan van risico’s.’ Een 'secure base', zo lees ik verder, 'durft te kijken naar waar je eigenlijk niet wilt zijn. De ‘secure base’ moedigt je aan en stelt je in staat om je vrijheid te ontdekken en je autonomie te vergroten. Positieve verandering vindt plaats in de aanwezigheid van ‘secure bases’.'
    Ik vind het interessant om eens nauwkeuriger naar Grensgangers te kijken als een 'secure base'. Zowel naar de groep als geheel en de individuen, sessies en werkvormen afzonderlijk. Door secure bases groeit (ook) vertrouwen, zo lees ik. En dat is precies het onderwerp van mijn MEd afstudeeronderzoek.