Heel toepasselijk voor mij deze Maitland Late: het 'maken' en het 'creëren' vanuit impulsen - de toekomst van mijn werk is helemaal open en aan mij om daar als 'maker' iets moois van te maken, op basis van impulsen.

Door het verhaal dat ik dezer dagen veel over mijzelf afsteek (op de vraag 'wat zoek je voor werk, wat kun je') en door de omschrijving van het onderwerp van deze Maitland Late bedenk ik: ik ben wel degelijk een begeleider, van processen en mensen bij het realiseren van ideeën en plannen. Ik ben steeds op zoek naar vormen die daarbij werken.

Ik zou ook kunnen schrijven 'begeleider van processen en mensen bij dat wat zich wil ontvouwen'. Die omschrijving ligt dichter bij mijzelf en past beter bij het onderwerp van deze Maitland Late, 'impulsen'. Ik begeleid processen en mensen al laverend tussen de doelen en plannen die ze hebben geformuleerd, en dat wat er in het proces ontstaat, zich voordoet, dat daaraan kan bijdragen, een al of niet tijdelijke kink in de kabel legt, of aan lijkt te geven dat het doel of plan aan grondige herziening toe is. Dat zijn misschien wel de impulsen die zich in mensen en hun omgevingen voordoen.

Mijn vragen bij het thema 'impuls' zijn:
- hoe blijf ik durven volgen van mijn impulsen als er wellicht druk van 'buiten' ontstaat die dat spannend voor mij maakt?
- hoe herken ik de échte impuls; hoe onderscheid ik die van wat mijn hoofd 'verzint'?
- hoe ga ik om met reacties op mijn impulsen die ik niet fijn vind?
- komt een impuls altijd op in een mens, of kan een impuls ook gegeven worden, door iets wat zich voordoet? En is daar dan verschil tussen?