niet

ik wil niet

buigen

niet

bij de pakken neer

niet

niet schouders niet laten hangen

niet kopje onder niet

niet op drift niet in deze vreemde tijden niet

niet verdriet niet tranen zonder stoppen niet eindeloos woordeloos niet zonder taal niet voor wat geen woorden heeft niet zonder troost niet

alleen niet

eenzaam niet

niet zonder armen om me heen niet

alleen niemand niet alleen niet

niet nu niet alleen niemand eenzaam zonder armen niet

niet vergeefs niet alsjeblieft niet vergeefs al helemaal niet zinloos niet

niet dagen nachten nieuwe nachten nieuwe dagen niet na verloren dagen verloren nachten

niet wachten

niet eindeloos wachten

niet iedereen zichzelf laten verliezen om te winnen

geen verliezen niet

niet verlaten nee niet verloren niet

nooit niet niemand niet nergens niet voor niks niet

geen angstige harten niet die kloppen niet

niet bang niet

niet bang niet

niet bang niet

niet bang niet

niet bang niet

niet dood

ik wil niet

dood

In het boek muziek (2012) werkt Michel Serres op bladzijde 72 het idee uit dat het leven eigenlijk een afwijking zou zijn van een situatie in evenwicht. Eerder al in het boek zegt hij dat het verhaal van de mens pas wat werd toen Eva van de appel at. Weg uit het paradijs, dus uit evenwicht, werd het pas wat: de menswording. En zijn idee daarbij is dat ritme, klank en oerruis ons helpen om constant te blijven bewegen in een poging dat evenwicht te bewaren en te hervinden. Hieronder een citaat dat daar over gaat: 

"Hart, pols, ademhaling, slaap, spijsvertering, temperatuur, menstruatie, aanpassing aan de seizoenen, kinderjaren, puberteit, veroudering, plus het totaal van al die steeds terugkerende bewegingen....wandelen, de honderdtien meter horden.....agenda, ploegendienst, rooster....en ook nog het verborgen kloppen dat de chronobiologie blootlegt in onze organen, cellen, moleculen, genen zelfs, die vrijwel allemaal heen en weer schommelen...niet alleen is het lichamelijk leven voortdurend bezig ritmen te vlechten, bovendien zou het zonder dat hechte weefsel van trillingen niet aan de dag treden en evenmin in stand blijven, zou dat dichte vlechtwerk van vaste maten, gecombineerd met tempoversnellingen en -vertragingen, langzaam ten onder gaan.  Het leven in het algemeen zou zelfs gedefinieerd kunnen worden als een geheel van afwijkingen ten opzichte van het evenwicht, dat als een draaitol of gyroscoop slechts overeind blijft dankzij het dichte, broze bouwsel van die ritmen. Stopt het draaien, dan kantelt het kompas of de tol en stort neer. Dood."