Dat schrijft Michel Serres in zijn boek 'Muziek' uit 2012. En nu is ons idee om zijn inspirerende zinnen en beelden te beproeven. Is het echt zo? Hoe voelt dat dan? Wat gebeurt er dan? Kunnen we iets uitproberen, er een scene van maken, een stukje om te doen? Kunnen we materiaal uit zijn boek op de planken brengen? Hardop en voelbaar? En dan horen en ervaren wat er gebeurt? Anouk schreef (misschien wel gedreven door juist bovenstaand fragment) de volgende tekst:  

Bart,

Als ik nu begin met spreken, luister je dan?

Ben je nu bij mij?

Of moet je eerst nog aankomen?

In gedachte nog even je telefoon checken, je leesbril zoeken, je eigen gedachte afmaken,..

Of ben je misschien al aan het weggaan?

Denk je al na over wat je straks zult gaan zeggen?

Of wat je wil eten?

Wanneer luister je?

Nu?

Luister je nu?

Is mijn stem genoeg om je te laten luisteren?

Mag mijn stem door jouw trommelvlies trillen,

langs hamer en aambeeld je lichaam betreden?

Mogen mijn woorden bezit nemen van je lichaam?

Kan ik met mijn stem jouw gedachten opzij duwen en ruimte innemen?

Want voor je het in de gaten hebt, trilt mijn stem in jouw lichaam.

Wat intiem hè?

Dat ik nu in jou resoneer?

Dichterbij kan ik niet komen.

Niet met kijken.

Niet met aanraken.

Alleen geluid houdt zich niet aan lichaamsgrenzen.