In de ochtend werken we (Bart&Anouk) met een kleine groep adviseurs die in de middag de anderen weer mee kunnen trekken. Omdat de groep klein is besluit ik niet zomaar een vooraf bedacht programma over 'repertoire voor facilitators' af te draaien.

- hoe zouden jullie beginnen is de eerste vraag die ik stel? 

- als iedereen een voorstel heeft gedaan: welk voorstel zou je het liefste als eerste willen volgen? wijs diegene aan op mijn teken.

- X jij hebt drie aanwijzingen. Begin maar. X vertelt een verhaal. Het is een prachtige metafoor over de woestijnmuis in Zuid-Afrika geheel verbonden met de eigen persoonlijke ervaring. 

- hoe ga ik verder? Ik besluit om zelf iets terug te zeggen. Ook persoonlijk. De woestijn nodigt mij uit om mijn eigen geploeter als in een 'reis door de woestijn' onder woorden te brengen. Daarmee is de toon gezet. Ook de anderen vertellen iets terug over zichzelf in de buurt blijvend bij de woestijn, de woestijnmuis daar in.

- we bespreken wat er werkt tot nu toe en alle stapjes passeren nog eens de revue. Hoe nu verder te gaan vraag ik? weer volgen er voorstellen. Het voorstel van A spreekt aan omdat het de metafoor nog op tafel houdt (de ruimte die w net geopend hebben) en tegelijkertijd uitnodigt om daar op door te schrijven en de eigen vraag naar boven te laten komen. 

- we schrijven en lezen wat we geschreven hebben voor. rijkdom. Naast elkaar staande verhalen die bij elkaar passen. Ik moet denken aan de vier soorten gesprek van Scharmer. en doe een klein stukje van die theorievorming waarin we kunnen begrijpen wat we doen en waar we nu precies zitten in generatief werken versus onderzoekend versus discussie. 

- tenslotte haal ik als een verdieping van het generatieve (op meerstemmigheid gerichte) werken de kaartenset wendingen  tevoorschijn. We benoemen kort alle wendingen en kijken of ze in het gesprek en het werk dat we deelden tevoorschijn zijn gekomen. Van de meeste is dat in een of andere vorm inderdaad het geval. 

In de middag: werken met kennis. Daan Andriessen is te gast. En introduceert het model van vier richtingen waarin advies- of onderzoekprojecten uitwerken. In combinatie met de opbrengst van verschillende soorten kennis. 

- ik kan instappen in een sessie die ik zelf moet leiden vanuit het idee 'mee mogen doen'. 

- variaties maken en uitdagen bij anderen op 'beginnen'. 

- ruimte maken en vragen voor het fragiele en 'mijn' tocht door de woestijn (metafoor die bij mij vooral na carnaval als vanzelf de kop op steekt) kan openend werken: dus zelf de wending 'melpomene' en 'ongemak toch vertellen' doen. 

- in het model van de vier hoeken persoon-, systeem- kennis- en product is het belichaamd doorlopen van de plekken op de grond volgens DA ruimte maken voor de muze om je iets in te fluisteren. Je open te stellen voor wat tot je spreekt. of wat gezegd wil worden in plaats van dat je het al weet. 

Tekst die ontstond nav schrijfopdracht in de ochtend 

De tocht door de woestijn waar niets is. Geen geluid. Geen water. Allen 'het beloofde land' in de verte. Maar dat is ver weg. Ver voorbij de horizon. Ik loop door die woestijn. En tegelijkertijd vragen de praktijken waar ik in ben iets van mij: de complexiteit in de zorg, het lectoren overleg, de Bildung, de masterstudenten in Groningen. Allemaal willen ze iets. Ik kan niet eens rustig door de woestijn trekken!! Zonder woorden. Ineens in de twilight zone trekt een woestijnmuis mijn aandacht. Voor dat wat er wél te horen is. Met grote oren. Dat er insecten zijn. Een complete kleine ecologie. Op de grens van licht en donker. Hoorbaar en onhoorbaar. eetbaar en oneetbaar. Gevoel voor schemering, het fragiele: daar in zijn.  

In de middag werken we met Daan Andriessen aan zijn kwadrant over 'werken met kennis': 190319 Presentatie AI atelier Vilans[1].pptx (zie ook de dwonloadknop)