Authentiek Profileren
De foto's maken we later als de zon ondergaat en we ons in het landhuis op Landgoed de Horst voorbereiden op een bijdrage aan de training 'invloed in complexiteit' met Caroline van der Linden en Hanneke van Geet.
We hadden afgesproken dat Bart en Anouk precies om 17:00 zouden binnenstappen, en voor een tijdsduur van 20 minuten een voorstelling zouden geven voor de groep van 9 deelnemers.
Het was de eerste dag van de eerste module van Authentiek Profileren en Netwerken (APN). Deelnemers zaten er nog ‘vers’ in, leerden elkaar net een beetje kennen. De groep was bij binnenkomst nog in gesprek over leerdoelen aan de hand van flipovers die zij gemaakt hadden en aan de muur geplakt, en wist van de abrupte binnenkomst van Bart en Anouk, want zo had ik hen al geïntroduceerd.
Ik stelde Bart en Anouk kort voor. Bij de programma-uitleg in de ochtend had ik hun bijdrage een ‘inspiratie-intermezzo’ genoemd, en ik had gezegd dat het iets met muziek en poëzie was, verder niets. Ik stelde Bart voor aan de hand van mijn eigen ervaringen in de samenwerking met hem, dat wij samen voor mij spannende dingen hadden gedaan in de performing arts en met ‘staging leadership’ een experimenteel platform op het grensvlak van leiderschap en performing arts.
Via het lectoraat van Bart had ik zo ook Anouk leren kennen. Ik vertelde dat voor mij die performing arts veel te maken hebben met je kwetsbaar maken, risico nemen, de sprong wagen, en: je laten zien in al je kwetsbaarheid. Het zijn thema’s die volgens mij in de meeste persoonlijke ontwikkelingstrajecten passen, en uitstekend passen in het programma APN, waarin ‘je laten zien’ centraal staat.
De voorstelling voelde voor mij als toeschouwer vooral heel persoonlijk. We zaten in een net iets te kleine zaal (de Glazenzaal), wat het optreden intiem en dichtbij maakte. Zowel Bart als Anouk openden zich zoals ik dat van hen gewend ben, stapten er helemaal in, lieten zich helemaal zien.
Het raakte de deelnemers, omdat hun leervragen precies over dat onderwerp gaan: durf ik me helemaal te laten zien? Zit daar iemand op te wachten? Ben ik niet te veel? Is wat ik te bieden heb wel interessant genoeg? Zo was het optreden precies wat ik hoopte: een inspiratie-intermezzo.
De aansluiting met de leervragen en het thema van de APN was er, maar was niet van tevoren bedacht: het bleek zo te lopen. En dat is mooi en verrassend. Voor mij als begeleider altijd spannend, want hoe zal het gaan, hoe zal men reageren? Is het niet te dichtbij, of juist te abstract? Dat bleek niet zo te zijn; het bleek een vorm die het hart opent, een cruciaal aspect van ontwikkeling, als je het mij vraagt.
Godfried IJsseling