We kiezen vier nummers om te spelen.

- ten eerste 'dit is een begin'. Omdat die tekst en de muziek zo goed laat horen dat als je iets begint dat daar dan iets uit voort komt. Een goed begin is het halve werk wordt gezegd. Een key-note speech zet de toon voor alles wat er na komt. Dus met iets beginnen is een manier om in beweging te brengen. 

- daarna: 'ik duw mijn lichaam vooruit'. ofwel 'o had ik maar vleugels'. Die tekst gaat over de beperking die we kunnen ervaren in de dagelijkse dingen. Dat er geen ruimte is. De tekst suggereert dat anders kijken ineens ruimte kan geven, vleugels kan geven. Om iets te beginnen is er dat andere kijken mssch nodig. Hier begint ook het thema vast (in een gewoonte) los (anders kijken)

- daarna speel ik de klassieke cello zoals ik hem leerde en de jimmi hendrix die ik s avonds speelde er tegenaan. Dat gaat over eigenzinnigheid. Dus zowel identificatie met de klassieke cellist maar ook daarin vast zitten. En mijzelf losmaken door separatie. Er iets tegenover zetten.   

- wees een reiziger is het slot. Dat is de aanmoediging om met verwondering als een reiziger in beweging te zijn.  

- tenslotte delen we een setje wendingen uit. Een set van 27 kaartjes met kleine zinnen die in beweging kunnen zetten in gewone werksituaties.  

We bereiden ons voor in het Feminarium. Anouk maakt de tekst op maat die over het begin gaat.

- blok van drie nummers en dan pas gesprek brengt goede vaart en energie. 

- in los/vast komen we ook 'losgaan' op het spoor en dat dat oefening vraagt. 

- daar sluiten de kaartjes van de wendingen goed op aan. Kleine interventies om het verschil te maken. Ruimte maken. Maar ook jezelf verrassen door wat je doet. Wendingen als kleine houvasten om los te laten.  

-