We lopen naar het kasteel. In ons werkplunje want we moeten het hele decor nog verslepen. We detoneren met de pracht en praal. Schooiers met schilderijen en AH-tassen. Een bruiloft wordt geoefend. De bruid ruist de trap af precies op de gekozen muziek. We komen in de kamer van handeling. De 'mooie' kamer boven de ingang. Dan verslepen we alle tafels en stoelen die in een U staan zodat we een decorwand en een speelvloer kunnen maken. Ondertussen wordt alle koffie, thee, water en fruit ververst door twee dames van de Engelenburg. En de bruid maar trap op en af op de muziek. Ik krijg mijn hersens niet op orde met al die gebeurtenissen om me heen. Zijn we in de haast ook de losse tekeningen, de bruine boeken met tekeningen, de schildersartikelen en de muziekstandaard vergeten....Ik trek mijn mooie kleren aan. Daar staan we. Ineens helemaal passend in kasteel Engelenburg. We ontvangen de deelnemers. Dan spelen we. Ik ken de bestuurders al van een eerdere sessie. Wonderlijk hoe we nu de theatrale realiteit scheppen in diezelfde zaal voor en met dezelfde mensen. We gooien ons helemaal er in. Met alle drama die er in zit. Pff. Daarna spreken we na. Overwegend goed ontvangen. Daarna nog een uur werken met kaartjes van de wendingen. Fijne middag. Intens. soms rakend. wendingen met veel humor en eigenaarschap van deelnemers. Soms voorspelbare soms juist scherpe observaties na de voorstelling. Het gevoel dat het nog zal doorwerken...werkplunje weer aan en daar gaan ze weer. Schooiers met schilderijen.
