Voorlopige tekst:

Iemand heeft gesproken en hoe ga je dan verder? De gewoonte is om bijvoorbeeld te zeggen, 'zijn er nog vragen?' of er wordt commentaar gegeven. Dat gaat zo na lezing, iemand heeft gesproken en zegt de dagvoorzitter, 'bedankt voor de lezing, zijn er nog vragen?'. Questions and answers. Maar het kan ook een student die zijn werkstuk heeft gepresenteerd en de examencommissie stelt toch een paar vragen of begint het commentaar te geven. Over die hele bandbreedte is het zo dat als iemand gesproken heeft dat we meestal doorgaan met vragen, commentaar, kritiek, enzovoort. Daarmee missen we de bevestiging van wat we eigenlijk gehoord hebben. Als je om het uit te proberen even zegt, 'voordat we vragen stellen laten we even zeggen wat we hoorden, wat hoorde je? Wat gebeurde er wat ervoer je?'. Dan is er een luisterervaring die gedeeld wordt voordat er vragen of commentaar ontstaan. Het effect daarvan is niet dat het langer duurt maar dat de betekenis enorm verdiept. Wat hoorde je? Wat gebeurde er? Wat sprak? Op dat moment weet ook degene die gesproken heeft dat zijn of haar werk gehoord is of gezien is en vervolgens ook waar aanvullende vragen of commentaar en hoe het daarna verder gaat eigenlijk betrekking op heeft. Thalia is de muze om daarmee in verband te brengen. Het bezingen dat het goed is, voordat we gaan haarkloven over wat er niet goed is.

"De druk op resultaten maakt dat concurrentie het wint van coöperatie. Er is sprake van conflicterende normen."

- van Rosmalen (2016)

Lees hier verder in het boek Muzische Professionalisering