tekst Anouk:

Er staat een boom aan het water

die alles onthoudt

Elke lijster, elke snuitkever, elk woord dat de wind haar brengt,

kerft ze in haar bast

Slagregens, herfstlicht, ochtendnevel, tekent ze op haar houten vel

Er staat een boom aan het water

die alles onthoudt

Ze is moe

De boom

Moe van het staan

van het bestaan

het verstaan

De boom die onthoudt

staat aan het water dat alles vergeet

Het water dat voortkabbelt, weg drijft,

nooit langer ergens is dan enkel dit moment

Het water probeert wel te blijven

Ze grijpt zich vast aan de oever

maar nooit vindt ze grip

Het water vergeet

nog voor ze weet wat ze verlangt

Het was op een dag

dat het tien graden vroor

dat de boom

toen niemand keek

even is gaan liggen

Tenminste dat is wat het smeltende water vertelt