Het artikel ‘creativity and improvisation in jazz and organizations’ van Frank J. Barrett volgt Weick’s (1992) idee van de jazzband als prototype van een organisatie in deze tijd. Het onderzoekt de relatie tussen de jazzband/jazzimprovisatie en (het ontwerpen van) bedrijfsorganisaties die maximaal leren en innoverend leren voor ogen hebben. De relatie tussen actie en leren in een turbulente chaotische omgeving vaart wel bij snelle, onomkeerbare beslissingen. Jazzmusici doen wat managers doen: de toekomst ontdekken die hun voorbije actie creëerde, onder het spelen zelf.
