In De breekbaarheid van het goede (1980) zet  Martha Nussbaum de verhouding tussen het schone en de ratio uiteen.

Nussbaum zegt:  

(1) de niet-verstandelijke elementen zijn noodzakelijk als bron voor motiverende energie;

(2) de niet-verstandelijke elementen hebben een belangrijke sturende rol bij ons streven naar inzicht;

(3) Van alle waardevolle dingen in de wereld valt schoonheid het sterkst op en wekt de meeste hartstocht;

(4) Hartstochten en de daardoor geïnspireerde handelingen zijn intrinsiek waardevolle bestanddelen van het beste leven voor een mens.

Voor mij een belangrijke bron omdat ze de ratio niet betwist maar deze wil verrijken met niet-verstandelijke elementen (ook emotie) als een bron van kennen.